Φαβέλες για τους Έλληνες εργαζόμενους στήνουν στη Μύκονο οι ιδιοκτήτες των παραλιακών καταστημάτων της Μυκόνου - Διαβάζοντας το ρεπορτάζ θυμηθήκαμε και το μυκονιάτικο Beach Bar Restaurant «Alemagou» που διατηρεί στο νησί ο Χαλκιδέος Χάρης Σπύρου...
Την ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος θυμίζει σε αρκετά σημεία της η
Μύκονος, καθώς το νησί γεμίζει μέρα με τη μέρα από κοντέινερ που
χρησιμοποιούνται ως χώροι …αποθήκευσης εργαζόμενων.
Οι Έλληνες εργαζόμενοι αποδέχονται να μείνουν στα κοντέινερ καθώς δεν έχουν άλλη επιλογή και όλα αυτά δεν συμβαίνουν σε κάποιο υποβαθμισμένο μέρος της Ελλάδας αλλά στο μεγαλύτερο φιλέτο της χώρας όπου το χρήμα ρέει άφθονο.
Σύμφωνα με τις φωτογραφίες που δημοσιεύει το «Πρώτο Θέμα», ανά 350 μέτρα αντικρίζεις και ένα κοντέινερ, κόκκινου, μπλε, άσπρου, κίτρινου, ακόμα και σε χρώματα παραλλαγής για να ταιριάζουν υποτίθεται με την αισθητική του τοπίου.
Τα περισσότερα απ’ αυτά τα μεγάλα μεταλλικά κουτιά τροποποιούνται ανάλογα ώστε να θεωρούνται κατοικήσιμα και να φιλοξενήσουν όσο το δυνατόν περισσότερους εργαζόμενους.
Τα περισσότερα απ’ αυτά τα μεγάλα μεταλλικά κουτιά τροποποιούνται ανάλογα ώστε να θεωρούνται κατοικήσιμα και να φιλοξενήσουν όσο το δυνατόν περισσότερους εργαζόμενους.
Τα βάφουν δε σε χρώματα παραλλαγής ερήμου ώστε να είναι πλήρως εναρμονισμένα με τα ξερά εδάφη και τις πετρώδεις βουνοπλαγιές της Μυκόνου και να μη γίνονται αντιληπτά από εναέρια μέσα. Και αυτό διότι η τοποθέτηση κοντέινερ με σύστημα αποχέτευσης ώστε να χρησιμοποιηθούν ως κατοικία είναι παράνομη αν δεν διαθέτουν την απαιτούμενη από τη νομοθεσία άδεια δόμησης οικίας.
Eπιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο νησί, κυρίως εστιατόρια και beach bars, εγκατέστησαν κοντέινερ προσφέροντας... στέγη στους εργαζομένους τους για να γλιτώσουν τα μεγάλα κόστη από την ενοικίαση δωματίων
Οι επιτήδειοι ωστόσο κάθε άλλο παρά ανησυχούν. Με την ανοχή των αρμόδιων τοπικών αρχών (σε πολλές των περιπτώσεων επικρατεί ομερτά) τοποθετούν ανενόχλητοι τα κοντέινερ, δημιουργώντας έτσι καταυλισμούς και θυσιάζοντας την ανθρώπινη αξιοπρέπεια στον βωμό του κέρδους.
«Οταν έμαθα ότι ένα γνωστό μαγαζί ζητούσε προσωπικό και ότι παρείχαν φιλοξενία ταξίδεψα στη Μύκονο με δικά μου έξοδα με την ελπίδα να με προσλάβουν. Μετρούσα ήδη έναν χρόνο στην ανεργία», λέει στο «ΘΕΜΑ» πρώην εργαζόμενος σε beach bar-restaurant του νησιού που άνοιξε φέτος, επιτυγχάνοντας τζίρους εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ σχεδόν σε καθημερινή βάση.
Όταν όμως έφτασε εκεί διαπίστωσε πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Η δήθεν φιλοξενία δεν αφορούσε διαμονή σε σπίτι αλλά σε κοντέινερ.
«Ο υπεύθυνος της επιχείρησης με τον οποίο μίλησα ήταν ξεκάθαρος: Ή μένεις στο κοντέινερ ή σου δίνουμε 150 ευρώ έξτρα τον μήνα για να βρεις δικό σου σπίτι. Ομως όλοι γνωρίζουν ότι με αυτά τα λεφτά στη Μύκονο δεν μένεις ούτε σε παγκάκι, οπότε αναγκάστηκα να δεχτώ».
Ο εν λόγω εργαζόμενος συμβιβάστηκε λόγω της επιτακτικής ανάγκης να βρει δουλειά κι έτσι ξεκίνησε να εργάζεται από τις 11 το πρωί έως τη μία το βράδυ, οπότε επέστρεφε στο κοντέινερ όντας εξαντλημένος για να κοιμηθεί μαζί με άλλους πέντε συναδέλφους του. Ολοι τους Ελληνες, καθώς, σύμφωνα με τους Γερμανούς ιδιοκτήτες της συγκεκριμένης επιχείρησης, το 90% του προσωπικού είναι από τη χώρα μας.
«Για δύο μήνες δεν είχαμε ούτε air condition», επισημαίνει και συνεχίζει: «Οι μεγάλες θερμοκρασίες που αναπτύσσονται μέσα στο κοντέινερ και ένα μικρό παράθυρο που αναγκαστικά είχαμε αφήσει ανοιχτό για να παίρνουμε αέρα μάς ανάγκαζαν να σηκωθούμε με το πρώτο φως του ήλιου. Μετά έβαλαν κλιματισμό, αλλά τα πράγματα δεν βελτιώθηκαν και πολύ. Είχαμε ένα μικρό ντους στη διάθεσή μας, από το οποίο όταν έτρεχαν τα νερά πλημμύριζε το κοντέινερ, και μια μικρή λεκάνη για να κάνουμε την ανάγκη μας. Ηταν η πιο τραγική εμπειρία που έχω ζήσει ποτέ στη ζωή μου. Αναγκάστηκα να φύγω έπειτα από λίγο καιρό τρέχοντας παρά το ότι είχα ανάγκη τα χρήματα».
Πληροφορίες: ProtoThema.gr
