Ύστερα από 2-3 τηλ μεσοβδόμαδα, είπαμε να ξεσκουριάσουμε λίγο και να πάρουν τον αέρα τους τα σιδερένια άλογά μας.
Έτσι, Σάββατο πρωί με τη δροσούλα η παρέα ξεκίνησε από τα νότια προάστια, ενισχύθηκε ελαφρώς στα διόδια του Καπανδριτίου (και χαιρέτισε φίλους που τράβηξαν γι άλλες πολιτείες) και συνέχισε κατεβαίνοντας τον δρόμο του Ωρωπού και πάντα με χαλαρή διάθεση.
Αφήσαμε τον Ωρωπό πίσω μας, και 1ος καφές στο φέρυ για Ερέτρια.
Έτσι, Σάββατο πρωί με τη δροσούλα η παρέα ξεκίνησε από τα νότια προάστια, ενισχύθηκε ελαφρώς στα διόδια του Καπανδριτίου (και χαιρέτισε φίλους που τράβηξαν γι άλλες πολιτείες) και συνέχισε κατεβαίνοντας τον δρόμο του Ωρωπού και πάντα με χαλαρή διάθεση.
Αφήσαμε τον Ωρωπό πίσω μας, και 1ος καφές στο φέρυ για Ερέτρια.
Βγαίνοντας στην Ερέτρια συνεχίσαμε νότια, όπου και άρχισαν να
αποκαλύπτονται οι ομορφιές της Εύβοιας, με τις ωραίες διαδρομές να
συνδυάζονται με πανέμορφη φύση, που περιλαμβάνει από παραθαλάσσια μέχρι
ορεινά τοπία με αρκετό πράσινο και ποτάμια.
Αφού περάσαμε από το Αλιβέρι και μετά προς την ανατολική πλευρά του νησιού, φτάσαμε στον Ωχτωνιά, όπου και έχει σπίτι ένα μέλος της παρέας.
Όμορφο παραδοσιακό πέτρινο το σπίτι, ταιριάζει απόλυτα με το περιβάλλον, και σε σημείο που έχεις θέα και στα βουνά και στη θάλασσα.
Αφού περάσαμε από το Αλιβέρι και μετά προς την ανατολική πλευρά του νησιού, φτάσαμε στον Ωχτωνιά, όπου και έχει σπίτι ένα μέλος της παρέας.
Όμορφο παραδοσιακό πέτρινο το σπίτι, ταιριάζει απόλυτα με το περιβάλλον, και σε σημείο που έχεις θέα και στα βουνά και στη θάλασσα.
Στην Κύμη φτάσαμε ανεβαίνοντας από παραλία Κύμης, μέσω μιας φοβερής
διαδρομής (είχε μάλιστα και λάστιχα στην άκρη του δρόμου από πρόσφατο
αγώνα ανάβασης), όπου για μην μπεις σε πειρασμό πρέπει να οδηγάς ...
ποδήλατο.
Η ώρα και το μέρος ήταν κατάλληλα για φαγητό, και το μικρό κουτουκάκι μέσα στην Κύμη είχε εξαιρετικό.
Με την ώρα να έχει περάσει και εμάς να είμαστε σε πλήρη νιρβάνα, το αντικείμενο διαπραγματεύσεων ήταν που θα πιούμε τον επόμενο καφέ, και επιλέχτηκε η πρακτική και γνωστή λύση μέσα στο φέρυ της επιστροφής.
Νύχτωνε όταν ανεβαίναμε από τον Ωρωπό, και μέχρι την Εθνική έριξε μια βροχούλα, ίσα-ίσα για να μην τρέχουμε, αλλά δεν περιόρισε την ευχαρίστηση της ωραίας εκδρομής με ωραία και καλή παρέα.
Με κάθε τέτοια βόλτα, μας ανοίγει η όρεξη για την επόμενη.
Η ώρα και το μέρος ήταν κατάλληλα για φαγητό, και το μικρό κουτουκάκι μέσα στην Κύμη είχε εξαιρετικό.
Με την ώρα να έχει περάσει και εμάς να είμαστε σε πλήρη νιρβάνα, το αντικείμενο διαπραγματεύσεων ήταν που θα πιούμε τον επόμενο καφέ, και επιλέχτηκε η πρακτική και γνωστή λύση μέσα στο φέρυ της επιστροφής.
Νύχτωνε όταν ανεβαίναμε από τον Ωρωπό, και μέχρι την Εθνική έριξε μια βροχούλα, ίσα-ίσα για να μην τρέχουμε, αλλά δεν περιόρισε την ευχαρίστηση της ωραίας εκδρομής με ωραία και καλή παρέα.
Με κάθε τέτοια βόλτα, μας ανοίγει η όρεξη για την επόμενη.
