Θέμα συζήτησης ήταν στη Χαλκίδα για το αν θα είναι υποψηφίος δήμαρχος ο Λευτέρης Παπαγεωργόπουλος, κάτι που ξεκαθάρισε τελικά μετά την ανακοίνωση που δημοσιεύει το eviazoom.
Όπως αναφέρει, οι λόγοι που τον οδήγησαν να παραμείνει ενεργός πολίτης είναι τα οικονομικά και διοικητικά του Δήμου Χαλκιδέων, αλλά και οι εργολάβοι...
Δείτε την ανακοίνωση η οποία ξεκινά με στίχους του Κωνσταντίνου Καβάφη.
Όπως αναφέρει, οι λόγοι που τον οδήγησαν να παραμείνει ενεργός πολίτης είναι τα οικονομικά και διοικητικά του Δήμου Χαλκιδέων, αλλά και οι εργολάβοι...
Δείτε την ανακοίνωση η οποία ξεκινά με στίχους του Κωνσταντίνου Καβάφη.
"ΠΡΟΣ ΧΑΛΚΙΔΕΟΥΣ…
Ché fece… il gran rifiuto
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι να πούνε…
Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει έτοιμο μέσα του το Ναί - και λέγοντάς το πέρα πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησή του…
Ο αρνηθείς δεν μετανιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι Όχι θα ξαναέλεγε…
Κι όμως τον καταβάλλει Εκείνο τ’Όχι -το σωστό- εις όλην την ζωήν του.
Κ. ΚΑΒΑΦΗΣ
Το Όχι είναι ο δύσκολος δρόμος, θέλει Αρετή και Τόλμη ν’αρνηθείς αυτό που πολλοί λαχταρούν ν’αποκτήσουν.
Το μόρφωμα του Καλλικράτη, όπως εφαρμόσθηκε, αντί για την λειτουργική ενσωμάτωση και ανάπτυξη των γειτονικών κοινωνιών, κατέληξε σε απαξίωση των Δημοτικών Δράσεων και Παρακμή.
Η Χαλκίδα παρά την εύνοια να ευρίσκεται στην πιο χαρισματική θέση της Μεσογείου από πλευράς γεωφυσικής έχασε ακόμη και την ταυτότητά της, είναι μια Πόλη χωρίς προσωπικότητα.
Η προικισμένη Αρτάκη έχει περιθωριοποιηθεί, οι πρώην Δήμοι Αυλίδας και Ανθηδώνας δεν αξιοποιήθηκαν, δεν έχουν ξεπεράσει ούτε τις κοινοτικές δομές τους, ενώ το Ληλάντιο, η μικρή Τοσκάνη, ζει την χειρότερη στην ιστορία του Περίοδο Παρακμής.
Το κλίμα επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο από τη γενικότερη κοινωνικοπολιτική Παρακμή που έχει πλήξει και τον τόπο μας, η οποία και στο πεδίο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ενθαρρύνει συμπεριφορές και πρακτικές ανάξιες για λειτουργούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Δικαιολογημένες κατά συνέπεια οι έντονες και σε καθολικό επίπεδο προτροπές των Χαλκιδέων ακόμη και της μεγάλης πλειοψηφίας των υπηρεσιακών στελεχών του Δήμου, να διεκδικήσω το Δήμο με ομάδα “Έντιμων” και “Άφθαρτων” συμπολιτών μακριά από κομματικές δεσμεύσεις.
Αυτές με έθεσαν προ του βασανιστικού διλήμματος, γιατί είναι μεν γεγονός ότι μόνο τα τελευταία χρόνια έχω διαχειρισθεί οικονομικά μεγέθη που ξεπερνούν τα (70) εβδομήντα δισ. € και έχω συγκρουσθεί με μεγάλους οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος, κατά κοινή ομολογία έπραξα, όπως είχα υποχρέωση το καθήκον μου.
Όμως μολονότι τα οικονομικά και διοικητικά μεγέθη του Δήμου μας αποτελούν μικρογραφία συγκριτικά με όσα έχω διαχειρισθεί με προβληματίζουν.
Ενώ ταξίδεψα σε ωκεανούς με φοβίζει ο βαλτότοπος των Δημοτικών μας πραγμάτων.
Για τους λόγους αυτούς φαντάζει Ρομαντική Ουτοπία η πρόθεσή μου να διεκδικήσω τον Δήμο σε επίπεδο Ευγενούς Ιεραποστολής, χωρίς την αποδοχή των ευγενικών και χωρίς υστεροβουλία αφιλοκερδών προσφορών εργολάβων κ.λπ. προμηθευτών και με υποχρεώνει να αρνηθώ επιλέγοντας το ρόλο του ενεργού Χαλκιδέου πολίτη."
Ché fece… il gran rifiuto
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι να πούνε…
Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει έτοιμο μέσα του το Ναί - και λέγοντάς το πέρα πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησή του…
Ο αρνηθείς δεν μετανιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι Όχι θα ξαναέλεγε…
Κι όμως τον καταβάλλει Εκείνο τ’Όχι -το σωστό- εις όλην την ζωήν του.
Κ. ΚΑΒΑΦΗΣ
Το Όχι είναι ο δύσκολος δρόμος, θέλει Αρετή και Τόλμη ν’αρνηθείς αυτό που πολλοί λαχταρούν ν’αποκτήσουν.
Το μόρφωμα του Καλλικράτη, όπως εφαρμόσθηκε, αντί για την λειτουργική ενσωμάτωση και ανάπτυξη των γειτονικών κοινωνιών, κατέληξε σε απαξίωση των Δημοτικών Δράσεων και Παρακμή.
Η Χαλκίδα παρά την εύνοια να ευρίσκεται στην πιο χαρισματική θέση της Μεσογείου από πλευράς γεωφυσικής έχασε ακόμη και την ταυτότητά της, είναι μια Πόλη χωρίς προσωπικότητα.
Η προικισμένη Αρτάκη έχει περιθωριοποιηθεί, οι πρώην Δήμοι Αυλίδας και Ανθηδώνας δεν αξιοποιήθηκαν, δεν έχουν ξεπεράσει ούτε τις κοινοτικές δομές τους, ενώ το Ληλάντιο, η μικρή Τοσκάνη, ζει την χειρότερη στην ιστορία του Περίοδο Παρακμής.
Το κλίμα επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο από τη γενικότερη κοινωνικοπολιτική Παρακμή που έχει πλήξει και τον τόπο μας, η οποία και στο πεδίο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ενθαρρύνει συμπεριφορές και πρακτικές ανάξιες για λειτουργούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Δικαιολογημένες κατά συνέπεια οι έντονες και σε καθολικό επίπεδο προτροπές των Χαλκιδέων ακόμη και της μεγάλης πλειοψηφίας των υπηρεσιακών στελεχών του Δήμου, να διεκδικήσω το Δήμο με ομάδα “Έντιμων” και “Άφθαρτων” συμπολιτών μακριά από κομματικές δεσμεύσεις.
Αυτές με έθεσαν προ του βασανιστικού διλήμματος, γιατί είναι μεν γεγονός ότι μόνο τα τελευταία χρόνια έχω διαχειρισθεί οικονομικά μεγέθη που ξεπερνούν τα (70) εβδομήντα δισ. € και έχω συγκρουσθεί με μεγάλους οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος, κατά κοινή ομολογία έπραξα, όπως είχα υποχρέωση το καθήκον μου.
Όμως μολονότι τα οικονομικά και διοικητικά μεγέθη του Δήμου μας αποτελούν μικρογραφία συγκριτικά με όσα έχω διαχειρισθεί με προβληματίζουν.
Ενώ ταξίδεψα σε ωκεανούς με φοβίζει ο βαλτότοπος των Δημοτικών μας πραγμάτων.
Για τους λόγους αυτούς φαντάζει Ρομαντική Ουτοπία η πρόθεσή μου να διεκδικήσω τον Δήμο σε επίπεδο Ευγενούς Ιεραποστολής, χωρίς την αποδοχή των ευγενικών και χωρίς υστεροβουλία αφιλοκερδών προσφορών εργολάβων κ.λπ. προμηθευτών και με υποχρεώνει να αρνηθώ επιλέγοντας το ρόλο του ενεργού Χαλκιδέου πολίτη."
