"Λοιπον παιδια ακουστε τι σκεφτομαι.... Γιατι αραγε ο Τσιπρας κλειδωσε αρχικα τον Αβραμοπουλο για Προεδρο και τον ξεκλειδωσε κατω απο τη πιεση του κομματος , για να παει με προσωπικη του ευθυνη, σε μια επισης κεντροδεξια λυση τυπου Πακη ?
Δεν ηξερε αραγε ποσο αναντιστοιχη ηταν αυτη η επιλογη με τη λαικη βουληση και εντολη ?
Γιατι εδειξε τετοια ασεβεια στο λαικο αισθημα και στις εισηγησεις των κορυφαιων κοματικων οργανων, αυτος που ειναι τοσο δημοκρατικα ευαισθητος [ομοουσιος με καθε λεξη απο το συνταγμα οπως διακυρηξε προσφατα] ?
Θα ηταν απολυτα φυσιολογικο πολιτικα να πηγαινε με το κυμα [ προεδρος απο την κεντροαριστερα] η και με ανωδυνη επιλογη [τυπου Αλεβιζατου] αν δεν ηθελε να σπασει κανενα αυγο.
Γιατι να παρει τετοιο πολιτικο ρισκο αλλα και κοστος ?
Εγω τολμω να υποθεσω, βασιμα νομιζω , οτι ο μονος λογικος λογος που μπορει να εξηγησει αυτη την επιμονη, ειναι οτι ειχε αναλαβει σχετικες δεσμευσεις προς τοσο σημαντικους πολιτικους παικτες, [μιας και μιλαμε τελευταια για θεωριες περι παιγνιων ], απεναντι στους οποιους δεν ηθελε η δεν μπορουσε να φανει ασυνεπης.
Αν ξαναδουμε υπο το φως των επιγενομενων τα προτερα , και αξιολογησουμε το ρολο του αμερικανικου παραγοντα στη διαπραγματευση για το χρεος και την ευνοια του προς την Ελλαδα, δεν θα πρεπει να αποκλεισουμε ευκολα την πιθανοτητα να εχει <<θυσιαστει>> με προσωπικη δεσμευση του πρωθυπουργου, η οχι και τοσο σημαντικη επιχειρησιακα ,αλλα με υψηλο συμβολισμο, θεση του Προεδρου της Δημοκρατιας , ως εγγυηση φιλιας προς τον αμερικανικο συσχετισμο ισχυος, εναντι στηριξης απο αυτον στις δυσκολες διαπραγματευσεις που επονταν .
Ο Αβραμοπουλος θα μπορουσε να εγγυηθει αποτελεσματικα την Ελληνοαμερικανικη φιλια και την αποφυγη στραβοπατηματων που θα οδηγουσαν τη χωρα προς τη Ρωσικη πλευρα.
Η παρεμβαση του Λαφαζανη που βρηκε στηριξη στο ανωτερο οργανο του κομματος οδηγησε τον Προεδρο σε δεινη θεση, απο την οποια προσπαθησε να αποδρασει αιφνιδιαζοντας με τον Πακη, ο οποιος ομως επισης δεν καλυπτει το κομμα απο τη μια , αλλα απο την αλλη δεν ειναι και οτι καλυτερο για τον αμερικανικο παραγοντα [ως καραμανλικος] και ταυτοχρονα, ολος αυτος ο χειρισμος, τον καθιστα ενωπιον των αμερικανων, μη αξιοπιστο συνομιλητη, λογω του οτι φαινεται οτι δεν εχει αυτος τον απολυτο ελεγχο της καταστασης , αλλα αυτη ελεγχεται απο μια <<μειοψηφια κομουνιστων>> .
Ολα αυτα βεβαια υπο την προυποθεση οτι πραγματι υπηρχε συμφωνια με τον αμερικανικο παραγοντα και ολα οσα γραφω δεν ειναι σεναρια επιστημονικης φαντασιας.
Αν ομως καπως ετσι εχουν τα πραγματα [το αμερικανικο ενδιαφερον για το ελληνικο χρεος ειναι αδιαμφισβιτητο] η ελληνικη πλευρα μαλλον υπερεκτιμησε τις δυνατοτητες των αμερικανων , πραγμα που φανηκε αρχικα στις ειρωνεικες δηλωσεις Μερκελ στη προ δεκαημερου κοινη συνεντευξη με τον Ομπαμα σχετικα με το ελληνικο θεμα,με την παρουσια του <<προστατου>> μας και αργοτερα με τις προκλητικες δηλωσεις και ενεργειες του Σοιμπλε στο Γιουρογκρουπ, που αποσκοπουσαν στο να καταδειξουν στους αμερικανους και οχι στους ευρωπαιους, ποιος ειναι το αφεντικο στην Ευρωπη.
Μας απεμειναν μονο τα ευνοικα αρθρα στον αμερικανικο τυπο, που ομως ελαχιστη αξια εχουν μπροστα στην ωμη πραγματικοτητα. Αλλα και αυτα απο σημερα 18- 2- 2015 μας προτρεπουν σε συμβιβασμο πραγμα που υποδηλωνει οτι επεσε λευκη πετσετα εκ μερους των αμερικανων.
Απο οσα προανεφερα συμπεραινεται οτι η ελληνικη πλευρα ειναι στριμωγμενη στα σχοινια του ριγκ . Ετσι κιαλλιως ηταν μαχη Δαυιδ - Γολιαθ . Ομως μετραμε και σημαντικες παραπλευρες απωλειες που θα μπορουσαν να ειχαν αποφευχθει και συγκεκριμενα :
1) Αποθαρυνση της λαικης συμμετοχης και εμπρακτης συμπαραστασης, μεσα απο την αμηχανια και απογοητευση που προκαλεσε στο ενεργο κοματι των πολιτων η επιλογη για ΠτΔ
2) Αποδυναμωση της εσωκοματικης επιρροης του Προεδρου και αντιστοιχη ενισχυση του Λαφαζανη και των επικριτικων φωνων
3) Αποδυναμωση της διαπραγματευτικης θεσης της χωρας σχετικα με το ζητημα του χρεους και αφοπλισμος της σχετικα με τις πιθανες εναλακτικες .
4) Πληρης συγχηση στοχων και επιλογων σχετικα με τις συμμαχιες και τον αυτοπροσδιορισμο της χωρας στο παγκοσμιο οικονομικο και γεωπολιτικο παιγνιο , δεδομενου οτι τον ευρωπαικο προσανατολισμο δεν αρκει να τον διακυρητεις αλλα πρεπει και να τον υπηρετεις . Το τελευταιο εχει να κανει ιδιεταιρα με τη συγκυρια του ουκρανικου ζητηματος, οπου οι αμερικανοι πιεζουν και ωθουν τη κατασταση στα ακρα, σε βαρος οχι μονο του ουκρανικου λαου και των ρωσικων συμφεροντων, αλλα και των ευρωπαικων.
Προσεχως επονται αμερικανικες πιεσεις που ισως δεν θα μπορει να αντεξει ο σημερινος ΥΠΕΞ και εξωτερικη πολιτικη της χωρας.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ η επιλογη του Πακη ηρεμει τους συντηρητικους πολιτες και τους φερνει πιο κοντα στη κυβερνηση , ενω παραλληλα περναει προς ολες τις κατευθυνσεις ενα μυνημα μετριοπαθειας και συνεσης. Ολα αυτα θα κριθουν και θα συναξιολογηθουν σε βαθος χρονου.
ΓΙΑΤΙ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ,οτι ολα τα παραπανω ανεξαρτητα απο την οπτικη του καθενος μας, δεν ειναι παρα ενα μονο επισοδειο ολων οσων επονται και μοιραια θα ειναι ωριμα τεκνα των υπεροχων, αλλα και των σκληρων εμπειριων ενος ελπιδοφορου κινηματος
Ο ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ παραμενει ενα μεγαλο πολιτικο κεφαλαιο για την αριστερα και την Ελλαδα, το οποιο δεν θα εξαντληθει ευκολα . Αντιθετα θα ωριμασει με το χρονο και θα δωσει σημαντικους καρπους .
Ισως καποτε, στον καταλληλο ιστορικο χρονο ομολογησει και αυτος << mea culpa>>, οπως αλλως τε ολοι οι μεγαλοι ηγετες που ξερουν να δεχονται κριτικη και να κανουν αυτοκριτικη."
