Συγκεκριμένα ξενιτεύτηκε στην Αυστραλία όπου εργάζεται ως ναυτικός.
Πολλοί νέοι φεύγουν στο εξωτερικό...
Φορτισμένοι με απόγνωση και αναζητώντας την ελπίδα ,(την τύχη τους που λέμε), κάνουν δειλά τα πρώτα τους βήματα σε μια νέα πατρίδα. Άλλοι είναι τυχεροί, άλλοι έχουν βοήθεια και άλλοι προσπαθούν πολύ. Οι περισσότεροι τα καταφέρνουν. Όλοι τους ,όμως, έχουν το ίδιο μαράζι και την ίδια θολή ματιά ,όταν μιλούν για την πατρίδα, για εκείνη την μία , την Ελλάδα!
Το ίδιο συμβαίνει και με τους μεγαλύτερους, με εκείνους που έχουν πολλά χρόνια εδώ. Όταν τους ρωτάς… έχεις πάντα την ίδια ανατριχιαστική απάντηση : «Ήρθα για μια πενταετία, να πιάσω την καλή και να γυρίσω , αλλά ξέμεινα εδώ και τώρα δεν μπορώ να φύγω». Η πλειονότητα αυτής της κατηγορίας θέλει να βοηθήσει τα παιδιά που έρχονται. Μέσα τους δεν θέλουν τα παιδιά μας να ξενιτεύονται ,αλλά γνωρίζοντας τι επικρατεί στη χώρα μας, βλέπουν σαν αναγκαίο κακό αυτή την , από καρδιάς, βοήθεια!
Είναι πολύ δύσκολο να είσαι παράνομος μετανάστης! Ο παράνομος μετανάστης δεν έχει ασφάλεια, δεν έχει επιλογές ,δεν έχει τα ίδια δικαιώματα… δεν έχει ταυτότητα! Προσφέρει σχεδόν τα ίδια και ίσως παραπάνω ,από τους νόμιμους και ζει σαν παράνομος. Έχει κι εκείνος όνειρα. Ήταν κι εκείνος κάτι, πριν έρθει εδώ. Έχει κι εκείνος αισθήματα. Όμως κάποιοι τον ανάγκασαν να τα αφήσει όλα και να γίνει το ανδρείκελο μιας νέας πατρίδας, για να εξασφαλίσει έναν και μοναδικό σκοπό …την επιβίωσή του.
Σταματήστε το αυτό!
Ελλάς μου, μην διώχνεις τα παιδιά σου! - www.kalimera-arkadia.gr
