Η Εκκλησία στις 26 Νοεμβρίου τιμά τη μνήμη του προστάτη των παιδιών, Αγίου Στυλιανού - Ο Άγιος Στυλιανός έζησε μεταξύ 4ου και 6ου αιώνα - Ήταν γιoς πλουσίων γονέων, διδάχτηκε νωρίς απ’ αυτούς να είναι εγκρατής και να θεωρεί το χρήμα μέσο για την ανακούφιση και περίθαλψη των φτωχών και των αρρώστων.
Όταν οι γονείς του πέθαναν, η ανατροφή του τον οδήγησε να προσφέρει όλη την περιουσία του σε όποιον είχε ανάγκη και πήγε σαν ασκητής στην έρημο, χωρίς να αποκόψει τον εαυτό του από τον κόσμο. Επέστρεφε στην κοινωνία κάθε φορά που μπορούσε και αισθανόταν την ανάγκη να προσφέρει τη βοήθειά του και στη συνέχεια κατέφευγε πάλι στην σπηλιά του για να ανανεωθεί Πνευματικά.
Ήταν πάντα καλοπροαίρετος και ζούσε με χριστιανική συγκατάβαση και επιείκεια. Δεν λύπησε ποτέ κανένα, μεγάλη του χαρά μάλιστα, ήταν να επαναφέρει την γαλήνη στις ταραγμένες ψυχές. Σύνθημά του ήταν τα όμορφα λόγια του Ιησού «άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με? των γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. ιθ’ 14).
Είχε καταφέρει να τον αγαπήσουν και να τον εμπιστευτούν πολλοί πιστοί. Πολλές οικογένειες ζητούσαν να καθοδηγήσει τα παιδιά τους μαζί με τους συνασκητές του, δημιουργώντας αυτό που ονομάσθηκε «ο πρώτος παιδικός σταθμός στον κόσμο» (Ορθόδοξοι Άγιοι, Γ. Πούλου). Ο Άγιος αγαπούσε πολύ τα παιδιά και έτρεφε για αυτά στοργή. Αν, έλεγε, η ταπεινοφροσύνη αποτελεί θεμέλιο των αρετών, η παιδική ηλικία από τη φύση της είναι περισσότερο ενάρετη, απ’ ότι οι μεγαλύτεροι των φιλοσόφων. Γι' αυτό και δικαίως θεωρείται ο προστάτης των παιδιών.
Ο Θεός προίκισε τον Άγιο με ποικίλα τάλαντα, το βασικότερο, όμως, ήταν το χάρισμά του να θεραπεύει τα παιδιά που ήταν άρρωστα η με την ευχή του και την προσευχή του να αποκτούν παιδιά άτεκνες οικογένειες. Δεν είναι λίγοι, άλλωστε, οι γονείς που ακόμη και σήμερα ζητούν στις προσευχές τους από τον Άγιο να αποκτήσουν ένα παιδί και όταν αυτό συμβεί δίνουν στο παιδί το όνομα του Αγίου.
Ήταν πάντα ένας χαμογελαστός γέροντας. Ακόμη και όταν εκοιμήθει, λέγεται, πως το πρόσωπό του έφερε ακόμα ένα αχνό χαμόγελο καθώς τον έθαβαν.
Πηγή: Dogma
