Είναι από τους μεγάλους αδικημένους στο χάρτη του αθλητισμού, τουλάχιστον στη χώρα μας και αναφερόμαστε στο γυναικείο ποδόσφαιρο...
Στη σκιά των ανδρικών πρωταθλημάτων και των συνδρομητικών μεταδόσεων ξένων πρωταθλημάτων, οι ποδοσφαιριστίνες έχουν ξεφύγει κατά πολύ από τις γραφικές φιγούρες των γυναικών – ποδοσφαιριστών – μπαλέτου της παλιάς ελληνικής ταινίας η «Ρένα είναι οφσάιντ» (δείγμα αντίληψης του ρόλου της γυναίκας στον αθλητισμό, για μία περίοδο) και δίνουν τις δικές τους μάχες στους αγωνιστικούς χώρους και μάλιστα υπό τα βάρος μεγάλων οργανωτικών προβλημάτων.
Ας δούμε όμως τον ποδοσφαιρικό χάρτη των γυναικείων πρωταθλημάτων ποδοσφαίρου που αποτελείται από:
10 ομάδες έχει η Α΄ Εθνική (16 έχει η superleague – Α΄ Εθνική ανδρών).
18 ομάδες έχει η Β΄ Εθνική γυναικών σε συνολικά τρεις ομίλους (18 ομάδες έχει η football league – Β΄ Εθνική ανδρών).
40 ομάδες έχει η Γ΄ Εθνική, σε οκτώ ομίλους από τέσσερις έως έξι ομάδες ανά όμιλο (64 ομάδες έχει η football league2 – Γ΄ Εθνική ανδρών σε τέσσερις ομίλους).
Σύνολο λοιπόν γυναικείων ομάδων σε εθνικές κατηγορίες 68, με υπόθεση εργασίας 22άδα αθλητριών ανά ομάδα, σημαίνει 1.496 ποδοσφαιριστίνες. Αριθμός που σίγουρα είναι μεγαλύτερος, αφού και σε τοπικά πρωταθλήματα υπάρχουν ποδοσφαιρικές ομάδες γυναικών και σε ορισμένα σωματεία υπάρχουν και υποδομές. Ξεχωριστό κεφάλαιο αποτελούν οι αθλήτριες – μαθήτριες που δίνουν τον αγώνα τους σε διπλό επίπεδο και γι’ αυτό αξίζουν το σεβασμό και την ενίσχυση όλων μας.
Θα πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι τα γυναικεία σωματεία δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά στο οργανωτικό πεδίο και με ανδρικά στα πλαίσια της λειτουργίας τους μέσα σε έναν ενιαίο αθλητικό όμιλο, που καλλιεργεί τα σπορ σε διάφορες εκδοχές, αφού ορισμένα από αυτά είναι αυτοτελή.
Επιπλέον σε πολλές περιοχές, ειδικά στην επαρχία, αποτελούν συχνά τη μόνη αθλητική διέξοδο για τις γυναίκες στον αθλητισμό, γεγονός που τονίζει και την κοινωνική προσφορά των συγκεκριμένων συλλόγων.
Αναζητείστε την ερμηνεία των πολλών ομίλων στο γυναικείο ποδόσφαιρο στην προσπάθεια να μειωθούν τα συγκοινωνιακά κόστη (μετακίνηση, διατροφή, διανυκτερεύσεις) που καλούνται να αντιμετωπίσουν σωματεία και ΕΠΟ από ισχνά ταμεία σε δύσκολες εποχές και με προσέλευση θεατών σαφώς μικρότερη από τα ανδρικά πρωταθλήματα ποδοσφαίρου..
Και πάλι το συγκεκριμένο πρόβλημα παραμένει ως πονοκέφαλος στις διοικήσεις των ομάδων.
Στη σκιά των ανδρικών πρωταθλημάτων και των συνδρομητικών μεταδόσεων ξένων πρωταθλημάτων, οι ποδοσφαιριστίνες έχουν ξεφύγει κατά πολύ από τις γραφικές φιγούρες των γυναικών – ποδοσφαιριστών – μπαλέτου της παλιάς ελληνικής ταινίας η «Ρένα είναι οφσάιντ» (δείγμα αντίληψης του ρόλου της γυναίκας στον αθλητισμό, για μία περίοδο) και δίνουν τις δικές τους μάχες στους αγωνιστικούς χώρους και μάλιστα υπό τα βάρος μεγάλων οργανωτικών προβλημάτων.
Ας δούμε όμως τον ποδοσφαιρικό χάρτη των γυναικείων πρωταθλημάτων ποδοσφαίρου που αποτελείται από:
10 ομάδες έχει η Α΄ Εθνική (16 έχει η superleague – Α΄ Εθνική ανδρών).
18 ομάδες έχει η Β΄ Εθνική γυναικών σε συνολικά τρεις ομίλους (18 ομάδες έχει η football league – Β΄ Εθνική ανδρών).
40 ομάδες έχει η Γ΄ Εθνική, σε οκτώ ομίλους από τέσσερις έως έξι ομάδες ανά όμιλο (64 ομάδες έχει η football league2 – Γ΄ Εθνική ανδρών σε τέσσερις ομίλους).
Σύνολο λοιπόν γυναικείων ομάδων σε εθνικές κατηγορίες 68, με υπόθεση εργασίας 22άδα αθλητριών ανά ομάδα, σημαίνει 1.496 ποδοσφαιριστίνες. Αριθμός που σίγουρα είναι μεγαλύτερος, αφού και σε τοπικά πρωταθλήματα υπάρχουν ποδοσφαιρικές ομάδες γυναικών και σε ορισμένα σωματεία υπάρχουν και υποδομές. Ξεχωριστό κεφάλαιο αποτελούν οι αθλήτριες – μαθήτριες που δίνουν τον αγώνα τους σε διπλό επίπεδο και γι’ αυτό αξίζουν το σεβασμό και την ενίσχυση όλων μας.
Θα πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι τα γυναικεία σωματεία δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά στο οργανωτικό πεδίο και με ανδρικά στα πλαίσια της λειτουργίας τους μέσα σε έναν ενιαίο αθλητικό όμιλο, που καλλιεργεί τα σπορ σε διάφορες εκδοχές, αφού ορισμένα από αυτά είναι αυτοτελή.
Επιπλέον σε πολλές περιοχές, ειδικά στην επαρχία, αποτελούν συχνά τη μόνη αθλητική διέξοδο για τις γυναίκες στον αθλητισμό, γεγονός που τονίζει και την κοινωνική προσφορά των συγκεκριμένων συλλόγων.
Αναζητείστε την ερμηνεία των πολλών ομίλων στο γυναικείο ποδόσφαιρο στην προσπάθεια να μειωθούν τα συγκοινωνιακά κόστη (μετακίνηση, διατροφή, διανυκτερεύσεις) που καλούνται να αντιμετωπίσουν σωματεία και ΕΠΟ από ισχνά ταμεία σε δύσκολες εποχές και με προσέλευση θεατών σαφώς μικρότερη από τα ανδρικά πρωταθλήματα ποδοσφαίρου..
Και πάλι το συγκεκριμένο πρόβλημα παραμένει ως πονοκέφαλος στις διοικήσεις των ομάδων.
Πληροφορίες: ΕΡΤ
