"Συννεφιασμένη Κυριακή", "σαν απόκληρος γυρίζω", "δε λες κουβέντα"...τραγούδια σφραγίδα όπως και η φωνή της μεγάλης ρεμπέτισσας - Η Χαλκιδέα Σωτηρία Μπέλλου έζησε μια ζωή σαν παραμύθι, γεμάτη δόξα αλλά και κακουχίες. To ημερολόγιο έγραφε 27 Αυγούστου 1997 όταν έφυγε...
Η Σωτηρία Μπέλλου γεννήθηκε στη Δροσιά Χαλκίδας στις 29 Αυγούστου 1921. Ονομάστηκε Σωτηρία από τον παππού της Σωτήρη Παπασωτηρίου, ιερέα στο Σχηματάρι.
Κοντά του, στην εκκλησία, θα ζυμωθεί με τη βυζαντινή μουσική και τους εκκλησιαστικούς ήχους. Σε ηλικία 10 ετών θα εγκατασταθεί στη Χαλκίδα, όπου έμεναν οι γονείς της και τα μικρότερα αδέρφια της.
Πρότυπό της θα αποτελέσει αργότερα η Σοφία Βέμπο την οποία μιμείται σε παιδική ηλικία- προκαλώντας τις αντιδράσεις της αυστηρής μητέρας της Ελένης Μπέλλου.
Ο ισχυρός χαρακτήρας και η έντονη προσωπικότητά της αποκαλύπτονται πολύ νωρίς: σε ηλικία μόλις 17 ετών, το 1938, θα γνωριστεί με τον ελεγκτή λεωφορείων Βαγγέλη Τριμούρα με τον οποίον θα παντρευτεί, παρά τις αντιδράσεις των γονιών της. Ο γάμος θα κρατήσει μόλις έξι μήνες, με ομηρικούς καυγάδες και ένα επεισόδιο που σημάδεψε τη ζωή της Μπέλλου: σε κάποια έντονη σύγκρουση θα ρίξει βιτριόλι στο πρόσωπο του άντρα της με αποτέλεσμα να καταδικαστεί σε φυλάκιση τριών ετών και έξι μηνών. Εμεινε υπόδικη 3 μήνες στη Χαλκίδα και ένα μήνα στις φυλακές «Αβέρωφ» στην Αθήνα. Εξαργύρωσε την ποινή και γύρισε στη Χαλκίδα, όπου οι συγκρούσεις και «το ξύλο» από τους γονείς (την αποκαλούσαν «η βιτριόλισσα») ήταν σχεδόν καθημερινό.
Η Μπέλλου θα εγκαταλείψει την πλούσια πατρική οικία (ο πατέρας της διατηρούσε μεγάλο κατάστημα τροφίμων σε κεντρικό δρόμο) για να ακολουθήσει τα όνειρά της στην Αθήνα. Ηταν 28η Οκτωβρίου του 1940…
Τα χρόνια δύσκολα. Οργανώθηκε στις τάξεις του ΕΑΜ. Συνελήφθη, βασανίστηκε από τους Γερμανούς. Από το 1940 έως το 1945 θα κάνει οποιαδήποτε σχεδόν δουλειά για να επιβιώσει: λατζέρισσα, πωλήτρια τσιγάρων, αχθοφόρος…
Η επιτυχία θα έρθει απρόσμενα: το 1945 θα την ακούσει τυχαία να παίζει ερασιτεχνικά κιθάρα σε μία ταβέρνα κοντά στην πλατεία Εξαρχείων ο θεατρικός συγραφέας Κίμων Καπετανάκης. Δύο μέρες αργότερα ο Καπετανάκης θα φέρει μαζί του τον Βασίλη Τσιτσάνη. Ο μεγάλος λαϊκός συνθέτης θα μαγευτεί από την Σωτηρία και θα της προτείνει συνεργασία.
Η συγκεκριμένη μέρα αποτελεί την απαρχή μιας λαμπρής πορείας. Η Μπέλλου θα τραγουδήσει κάποια από τα πιο γνωστά ρεμπέτικα τραγούδια όπως τη «Συννεφιασμένη Κυριακή», «Τα Καβουράκια», «Οταν πίνεις στην Ταβέρνα», «Γύρνα στη Ζωή την Πρώτη», «Κάνε Κουράγιο Καρδιά Μου» κλπ.
Τα τελευταία χρόνια, παρά τη λαμπρή πορεία της, θα είναι δύσκολα. Το 1993 διαγνώστηκε ότι πάσχει από καρκίνο του πνεύμονα. Λίγο αργότερα χάνει τη φωνή της.
Στις 27 Αυγούστου του 1997 θα αφήσει την τελευταία της πνοή, ξεχασμένη, αλλά έχοντας πίσω της ένα τεράστιο κεφάλαιο στο ελληνικό ρεμπέτικο τραγούδι….
Η Σωτηρία Μπέλλου γεννήθηκε στη Δροσιά Χαλκίδας στις 29 Αυγούστου 1921. Ονομάστηκε Σωτηρία από τον παππού της Σωτήρη Παπασωτηρίου, ιερέα στο Σχηματάρι.
Κοντά του, στην εκκλησία, θα ζυμωθεί με τη βυζαντινή μουσική και τους εκκλησιαστικούς ήχους. Σε ηλικία 10 ετών θα εγκατασταθεί στη Χαλκίδα, όπου έμεναν οι γονείς της και τα μικρότερα αδέρφια της.
Πρότυπό της θα αποτελέσει αργότερα η Σοφία Βέμπο την οποία μιμείται σε παιδική ηλικία- προκαλώντας τις αντιδράσεις της αυστηρής μητέρας της Ελένης Μπέλλου.
Ο ισχυρός χαρακτήρας και η έντονη προσωπικότητά της αποκαλύπτονται πολύ νωρίς: σε ηλικία μόλις 17 ετών, το 1938, θα γνωριστεί με τον ελεγκτή λεωφορείων Βαγγέλη Τριμούρα με τον οποίον θα παντρευτεί, παρά τις αντιδράσεις των γονιών της. Ο γάμος θα κρατήσει μόλις έξι μήνες, με ομηρικούς καυγάδες και ένα επεισόδιο που σημάδεψε τη ζωή της Μπέλλου: σε κάποια έντονη σύγκρουση θα ρίξει βιτριόλι στο πρόσωπο του άντρα της με αποτέλεσμα να καταδικαστεί σε φυλάκιση τριών ετών και έξι μηνών. Εμεινε υπόδικη 3 μήνες στη Χαλκίδα και ένα μήνα στις φυλακές «Αβέρωφ» στην Αθήνα. Εξαργύρωσε την ποινή και γύρισε στη Χαλκίδα, όπου οι συγκρούσεις και «το ξύλο» από τους γονείς (την αποκαλούσαν «η βιτριόλισσα») ήταν σχεδόν καθημερινό.
Η Μπέλλου θα εγκαταλείψει την πλούσια πατρική οικία (ο πατέρας της διατηρούσε μεγάλο κατάστημα τροφίμων σε κεντρικό δρόμο) για να ακολουθήσει τα όνειρά της στην Αθήνα. Ηταν 28η Οκτωβρίου του 1940…
Τα χρόνια δύσκολα. Οργανώθηκε στις τάξεις του ΕΑΜ. Συνελήφθη, βασανίστηκε από τους Γερμανούς. Από το 1940 έως το 1945 θα κάνει οποιαδήποτε σχεδόν δουλειά για να επιβιώσει: λατζέρισσα, πωλήτρια τσιγάρων, αχθοφόρος…
Η επιτυχία θα έρθει απρόσμενα: το 1945 θα την ακούσει τυχαία να παίζει ερασιτεχνικά κιθάρα σε μία ταβέρνα κοντά στην πλατεία Εξαρχείων ο θεατρικός συγραφέας Κίμων Καπετανάκης. Δύο μέρες αργότερα ο Καπετανάκης θα φέρει μαζί του τον Βασίλη Τσιτσάνη. Ο μεγάλος λαϊκός συνθέτης θα μαγευτεί από την Σωτηρία και θα της προτείνει συνεργασία.
Η συγκεκριμένη μέρα αποτελεί την απαρχή μιας λαμπρής πορείας. Η Μπέλλου θα τραγουδήσει κάποια από τα πιο γνωστά ρεμπέτικα τραγούδια όπως τη «Συννεφιασμένη Κυριακή», «Τα Καβουράκια», «Οταν πίνεις στην Ταβέρνα», «Γύρνα στη Ζωή την Πρώτη», «Κάνε Κουράγιο Καρδιά Μου» κλπ.
Τα τελευταία χρόνια, παρά τη λαμπρή πορεία της, θα είναι δύσκολα. Το 1993 διαγνώστηκε ότι πάσχει από καρκίνο του πνεύμονα. Λίγο αργότερα χάνει τη φωνή της.
Στις 27 Αυγούστου του 1997 θα αφήσει την τελευταία της πνοή, ξεχασμένη, αλλά έχοντας πίσω της ένα τεράστιο κεφάλαιο στο ελληνικό ρεμπέτικο τραγούδι….
