Χάρη στις τελευταίες της δουλειές, η φωτογράφος Δάφνη Ρόκου έχει κερδίσει τις εντυπώσεις στη Γαλλία - Το 2013, η φωτογραφία της «Η γενιά τού Ματαρόα», τιμήθηκε με δύο βραβεία στο Παρίσι...
Πρόσφατα, το φωτογραφικό της πρότζεκτ με θέμα την εκπαίδευση «Ξανακερδισμένο Παραδείσι ή η Αναζήτηση της χαμένης παιδείας» κέρδισε το βραβείο Brouillon d’un rêve, στο διεθνή διαγωνισμό του Γαλλικού οργανισμού SCAM.
Το πρότζεκτ της, με το τόσο επίκαιρο για την εποχή μας –αλλά και όχι μόνο- αντικείμενο, μετά την βράβευσή του, επιλέχθηκε να εκτεθεί στην γκαλερί του SCAM, στο Παρίσι.
Η έκθεση εγκαινιάστηκε πριν λίγες μέρες και περιμένει τους επισκέπτες της στην ρομαντική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, έως τις 10 Φεβρουαρίου.
Πρόσφατα, το φωτογραφικό της πρότζεκτ με θέμα την εκπαίδευση «Ξανακερδισμένο Παραδείσι ή η Αναζήτηση της χαμένης παιδείας» κέρδισε το βραβείο Brouillon d’un rêve, στο διεθνή διαγωνισμό του Γαλλικού οργανισμού SCAM.
Το πρότζεκτ της, με το τόσο επίκαιρο για την εποχή μας –αλλά και όχι μόνο- αντικείμενο, μετά την βράβευσή του, επιλέχθηκε να εκτεθεί στην γκαλερί του SCAM, στο Παρίσι.
Η έκθεση εγκαινιάστηκε πριν λίγες μέρες και περιμένει τους επισκέπτες της στην ρομαντική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, έως τις 10 Φεβρουαρίου.
Σκηνοθετημένες φωτογραφίες και ιστορίες μεταξύ φαντασίας και ρεαλισμού γίνονται η φωνή της φωτογράφου τα τελευταία χρόνια. Μέσα από αυτές μας μιλά για την ελληνική πραγματικότητα του σήμερα, μέσα από αλληγορίες και αναφορές στο παρελθόν, που αποτελούν χαρακτηριστικό κομμάτι της δουλειάς της.
Όπως και στο «Ξανακερδισμένο Παραδείσι»:
Μια δασκάλα την δεκαετία του ’50, φτάνει σ’ ένα ορεινό χωριό για να ανακαλύψει ότι τα περισσότερα παιδιά έχουν αφήσει το σχολείο: άλλα δουλεύουν στα χωράφια, και άλλα, οι κοπέλες, φεύγουν από το χωριό για να βρουν δουλειά στις μεγάλες πόλεις, ως υπηρέτριες.
Για τους ίδιους λόγους, πολλοί κάτοικοι ξέρουν ελάχιστα γράμματα … Εκείνη δεν απελπίζεται όμως. Αντίθετα αποφασίζει να τους μορφώσει, εφευρίσκοντας τους πιο ευφάνταστους τρόπους!
Εκείνοι την αποκαλούν δεσποινίς «Αντιγόνη» -από την μεγάλη αγάπη της για το επαναστατικό μήνυμα στο ομότιτλο έργο του Σοφοκλή. Αυτή η αγάπη είναι που θα την κάνει να προσπαθήσει να αλλάξει την κλειστή και αφημένη στην τύχη της περιοχή και να δώσει στους μαθητές της «μια σπίθα ελεύθερης σκέψης».
Οι παλιοί της μαθητές δεν την ξέχασαν ποτέ. Σήμερα αναλαμβάνουν να μας θυμίσουν, μέσα από τις φωτογραφίες και τις μαρτυρίες τους, όλα όσα τους προσέφερε.
Όπως και στο «Ξανακερδισμένο Παραδείσι»:
Μια δασκάλα την δεκαετία του ’50, φτάνει σ’ ένα ορεινό χωριό για να ανακαλύψει ότι τα περισσότερα παιδιά έχουν αφήσει το σχολείο: άλλα δουλεύουν στα χωράφια, και άλλα, οι κοπέλες, φεύγουν από το χωριό για να βρουν δουλειά στις μεγάλες πόλεις, ως υπηρέτριες.
Για τους ίδιους λόγους, πολλοί κάτοικοι ξέρουν ελάχιστα γράμματα … Εκείνη δεν απελπίζεται όμως. Αντίθετα αποφασίζει να τους μορφώσει, εφευρίσκοντας τους πιο ευφάνταστους τρόπους!
Εκείνοι την αποκαλούν δεσποινίς «Αντιγόνη» -από την μεγάλη αγάπη της για το επαναστατικό μήνυμα στο ομότιτλο έργο του Σοφοκλή. Αυτή η αγάπη είναι που θα την κάνει να προσπαθήσει να αλλάξει την κλειστή και αφημένη στην τύχη της περιοχή και να δώσει στους μαθητές της «μια σπίθα ελεύθερης σκέψης».
Οι παλιοί της μαθητές δεν την ξέχασαν ποτέ. Σήμερα αναλαμβάνουν να μας θυμίσουν, μέσα από τις φωτογραφίες και τις μαρτυρίες τους, όλα όσα τους προσέφερε.
Αναστασία Βουτσινά
