Μια 16χρονη (τότε) αριστούχος μαθήτρια από τη Βουλγαρία καταγγέλλει στην αστυνομία τον βιασμό της από τέσσερις Έλληνες συμμαθητές της στις τουαλέτες του σχολείου.
Ανάμεσα στους κατηγορούμενους μαθητές ήταν και γιος αστυνομικού.
Κοινή γνώμη, ΜΜΕ, πολιτικοί και λοιποί φορείς δημοσίου λόγου ασχολήθηκαν για μέρες ατέλειωτες με την υπόθεση, ενώ η αυλαία έπεσε στα Δικαστήρια Χαλκίδας όπου αθώωθηκαν οι κατηγορούμενοι μαθητές.
Μία δικαστική απόφαση που επικρίθηκε έντονα από πολλούς, κάνοντας λόγο για «κουκούλωμα».
Μάλιστα από φερόμενο θύμα, η 16χρονη βρέθηκε και κατηγορούμενη, καθώς η κοπέλα που είχε αρχικά καταγγείλει τον βιασμό μηνύθηκε για συκοφαντική δυσφήμηση και ψευδή καταμήνυση.
Η σκηνοθέτης Μάρθα Μπουζιούρη παρουσίασε πριν λίγες μέρες στο Φεστιβάλ Αθηνών την παράσταση «Αμάρυνθος», βασισμένη στο περιστατικό του καταγγελόμενου βιασμού της Αμαρύνθου.
Ορμώμενη από την εθνογραφική προσέγγιση, προσέγγισε την υπόθεση μέσα από τους όρους του θεάτρου ντοκιμαντέρ για να φανερώσει τις διαδικασίες κατασκευής της αλήθειας και τις γενικεύσεις που χρησιμοποιήθηκαν από τις δύο πλευρές (βιασμός ή συναινετική συνεύρεση).
Όπως δήλωσε η ίδια:
«Tο θέατρο δεν έρχεται να δικάσει. Προσπαθούμε να κατανοήσουμε τις δύο πλευρές και να βοηθήσουμε να ακούσουν η μία την άλλη. Είναι μια παράσταση θεάτρου ντοκιμαντέρ που επιχειρεί να φωτίσει τους μηχανισμούς κατασκευής της αλήθειας και απόδοσης δικαιοσύνης
Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, θυμόμουν το περιστατικό, αλλά, όπως και οι περισσότεροι, το είχα απωθήσει. Ήταν μια ιστορία που έσκασε σαν πυροτέχνημα, έγινε πολύ ντόρος, μιντιακά μιλώντας, αλλά όσο γρήγορα διαδόθηκε, τόσο απότομα «έσβησε».
Την ξαναθυμήθηκα εντελώς τυχαία όταν διάβασα κάπου ότι αυτή η κοπέλα που είχε αρχικά καταγγείλει τον βιασμό μηνύθηκε για συκοφαντική δυσφήμηση και ψευδή καταμήνυση.
Η καταγγέλλουσα βρέθηκε ξαφνικά στη θέση του κατηγορουμένου και αυτό με οδήγησε να ψάξω λίγο παραπάνω την ιστορία.
Αυτό ήταν η αφορμή για να το ξαναθυμηθώ. Ο λόγος ήταν ότι αυτή η ιστορία ξεπερνάει, κατά τη γνώμη μου, κατά πολύ το ζήτημα της σεξουαλικής βίας.
Στο case της Αμαρύνθου εμπεριέχονται πάρα πολλές διαφορετικές εκφάνσεις βίας. Μπαίνοντας στη διαδικασία να ξαναθυμηθώ όσα είχαν συμβεί και καθώς το έψαχνα, τόσο έβρισκα πτυχές που για μένα ήταν προβληματικές.
Στην ουσία, η υπόθεση της Αμαρύνθου άφησε πίσω της δύο πολωμένα στρατόπεδα.
Από τη μια μεριά βρίσκονται οι άνθρωποι που μίλησαν για ένα έγκλημα ταξικού χαρακτήρα με ρατσιστικές και σεξιστικές προεκτάσεις, το οποίο συγκαλύφθηκε από την τοπική κοινωνία.
Η άλλη πλευρά έκανε λόγο για ένα μύθευμα, μια συκοφαντία, η οποία διέσυρε ανεπανόρθωτα και τα παιδιά αλλά και ολόκληρη την περιοχή».
Παράλληλα άγνωστοι κρέμασαν και πανό έξω από το κτίριο που πραγματοποιήθηκε η παράσταση.
«Σκηνοθέτες σκασμός, Στην Αμάρυνθο ήταν βιασμός» και «Δεν υπάρχουν δύο εκδοχές, Στην Αμάρυνθο καλύπτουν βιαστές» έγραφαν τα πανό.
ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ:
