Τέλος εποχής για το ιστορικό εστιατόριο «Κεντρικόν» στην οδό Κολοκοτρώνη...
Ο χώρος που υπήρξε στέκι για πολλούς καλλιτέχνες και πολιτικούς, εξαγοράστηκε από την αλυσίδα «Μπιφτεκάκια και Σουβλάκια», με καταστήματα σε Κηφισιά, Ψυχικό, Δροσιά και Γλυφάδα.
Πλέον το «Κεντρικόν», το στέκι της στοάς στις αρχές της Κολοκοτρώνη, άλλαξε χέρια και το περίφημο σπιτικό φαγητό του θα γίνει ανάμνηση, όπως αυτές του Μάνου Χατζιδάκι, του Στέλιου Καζαντζίδη, του Ανδρέα Παπανδρέου, του Κάρολου Κουν, του Μίκη Θεοδωράκη και τόσων άλλων να τρώνε τα περίφημα μπιτόκ αλά ρους και τα μαγειρευτά του, για τα οποία ήταν διάσημο.
Ο χώρος που υπήρξε στέκι για πολλούς καλλιτέχνες και πολιτικούς, εξαγοράστηκε από την αλυσίδα «Μπιφτεκάκια και Σουβλάκια», με καταστήματα σε Κηφισιά, Ψυχικό, Δροσιά και Γλυφάδα.
Πλέον το «Κεντρικόν», το στέκι της στοάς στις αρχές της Κολοκοτρώνη, άλλαξε χέρια και το περίφημο σπιτικό φαγητό του θα γίνει ανάμνηση, όπως αυτές του Μάνου Χατζιδάκι, του Στέλιου Καζαντζίδη, του Ανδρέα Παπανδρέου, του Κάρολου Κουν, του Μίκη Θεοδωράκη και τόσων άλλων να τρώνε τα περίφημα μπιτόκ αλά ρους και τα μαγειρευτά του, για τα οποία ήταν διάσημο.
Το γεγονός της πώλησης έκανε γνωστό ο συγγραφέας και σύμβουλος εστίασης, Μιχάλης Μένεγος, ο οποίος έγραψε στο Facebook:
«Στην Κολοκοτρώνη, στη στοά του Κεντρικού, το εστιατόριο Κεντρικόν έκλεισε για πάντα. Πουλήθηκε, μου είπαν οι σερβιτόροι του απέναντι μπαρ. Έκλεισε για καλοκαίρι και δεν ξανάνοιξε. Εργασίες γίνονται μέσα, ποιος ξέρει σε τι θα μετατραπεί; Ένα εστιατόριο ανθρώπινο, ένα μαγειρείο της προκοπής δεν έμεινε σε ολόκληρο το κέντρο για να φάνε κάπου καλά και προσιτά ένα πιάτο φαΐ και να πάρουν μια ανάσα τόσες εκατοντάδες εμποροϋπαλλήλων κι εργαζομένων σε εταιρείες και υπηρεσίες, παρά μόνο πρόχειρο φαγητό με ύλες άγνωστης προέλευσης.
Ο Δυρός, το Ιντεάλ, η Δωρίς, το Άνθος, τώρα το Κεντρικό, που είχε ρίξει και τις τιμές του μα όχι και την ποιότητα, δίνουν τη θέση τους σε αυτοαναφορικά κοκτέιλ-μπαρ/μιξοκαφετέριες που τίποτα απολύτως δεν προσφέρουν στην περιοχή παρά μόνο στην ξιπασιά των ιδιοκτητών, στον λογαριασμό τους στο Ίνσταγκραμ και στα όνειρά τους για μια θέση στα “καλύτερα μπαρ του κόσμου”, διότι “αφού μπορούν κι οι άλλοι τότε γιατί όχι κι εμείς;” και σε τουρίστες των Αιρ Μπι εν Μπι, καταναλωτές/βαθμολογητές/ρομπότ.
Κανείς όμως δεν φροντίζει να σεβαστεί την ιστορία του χώρου που καταλαμβάνουν, τη μνήμη της ίδιας της πόλης, και γι’ αυτό ακριβώς το μέλλον τους είναι προδιαγεγραμμένο και βεβαίως μετρημένο».
«Στην Κολοκοτρώνη, στη στοά του Κεντρικού, το εστιατόριο Κεντρικόν έκλεισε για πάντα. Πουλήθηκε, μου είπαν οι σερβιτόροι του απέναντι μπαρ. Έκλεισε για καλοκαίρι και δεν ξανάνοιξε. Εργασίες γίνονται μέσα, ποιος ξέρει σε τι θα μετατραπεί; Ένα εστιατόριο ανθρώπινο, ένα μαγειρείο της προκοπής δεν έμεινε σε ολόκληρο το κέντρο για να φάνε κάπου καλά και προσιτά ένα πιάτο φαΐ και να πάρουν μια ανάσα τόσες εκατοντάδες εμποροϋπαλλήλων κι εργαζομένων σε εταιρείες και υπηρεσίες, παρά μόνο πρόχειρο φαγητό με ύλες άγνωστης προέλευσης.
Ο Δυρός, το Ιντεάλ, η Δωρίς, το Άνθος, τώρα το Κεντρικό, που είχε ρίξει και τις τιμές του μα όχι και την ποιότητα, δίνουν τη θέση τους σε αυτοαναφορικά κοκτέιλ-μπαρ/μιξοκαφετέριες που τίποτα απολύτως δεν προσφέρουν στην περιοχή παρά μόνο στην ξιπασιά των ιδιοκτητών, στον λογαριασμό τους στο Ίνσταγκραμ και στα όνειρά τους για μια θέση στα “καλύτερα μπαρ του κόσμου”, διότι “αφού μπορούν κι οι άλλοι τότε γιατί όχι κι εμείς;” και σε τουρίστες των Αιρ Μπι εν Μπι, καταναλωτές/βαθμολογητές/ρομπότ.
Κανείς όμως δεν φροντίζει να σεβαστεί την ιστορία του χώρου που καταλαμβάνουν, τη μνήμη της ίδιας της πόλης, και γι’ αυτό ακριβώς το μέλλον τους είναι προδιαγεγραμμένο και βεβαίως μετρημένο».
