Πανελλήνια κατακραυγή, -όπως και με την προ μηνών παράνομη αποφυλάκιση Φλώρου από τους δικαστικούς λειτουργούς της Χαλκίδας, (δείτε ΕΔΩ)-, προκαλεί η δικαστική απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Λάρισας το οποίο καταδίκασε σε 10ετή ποινή κάθειρξης μία 53χρονη καθαρίστρια επειδή προσελήφθη έχοντας προσκομίσει πλαστό απολυτήριο της ΣΤ Δημοτικού που την οδήγησε στις Φυλακές Θήβας...
Μετά τις αλυσιδωτές αντιδράσεις που έχουν προκληθεί η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ξένη Δημητρίου παρενέβη και έχει ζητήσει ήδη να της διαβιβαστεί η απόφαση του Δικαστηρίου.
Η κυρία Δημητρίου ζήτησε την απόφαση προκειμένου να τη μελετήσει για να κινήσει τις διαδικασίες της αναίρεσης κατά της καταδικαστικής απόφασης.
Παράλληλα, η κ. Δημητρίου θα μελετήσει όλα τα στοιχεία της απόφασης για να κρίνει αν συντρέχει λόγος να ελεγχθούν πειθαρχικά οι δικαστές που εξέδωσαν την επίμαχη απόφαση.
Ο δικηγόρος της 53χρονης, στις 19 Νοεμβρίου, κατέθεσε στον Αρειο Πάγο, αίτηση αναίρεσης της απόφασης.
Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο δικηγόρος της καθαρίστριας, Γιώργος Σινέλης, δήλωσε ότι το αίτημα θα συζητηθεί την προσεχή Δευτέρα 26 Νοεμβρίου και θα κατατεθεί και η αίτηση αναστολής της εκτέλεσης της ποινής που επέβαλε το Εφετείο.
Με την κίνηση αυτή ο δικηγόρος της 53χρονης ζητά όπως μέχρι να εκδοθεί η απόφαση της αναίρεσης από τον Άρειο Πάγο,να ανασταλεί η εκτέλεση της 10ετούς φυλάκισής της, ποινή που επέβαλε το Εφετείο.
Υπενθυμίζεται ότι η 53χρονη καθαρίστρια είχε καταδικασθεί πρωτοδίκως σε 15ετή φυλάκιση ενώ σε δεύτερο βαθμό, η ποινή της μετατράπηκε σε 10 χρόνια, χωρίς αναστολή.
«Τερατώδης η ποινή στην καθαρίστρια» λέει η Ελληνική Ένωσης για τα δικαιώματα του ανθρώπου
«Μία γυναίκα 53 ετών καταδικάστηκε σε 10 χρόνια κάθειρξη και φυλακίστηκε. Το έγκλημά της ήταν ότι, σε συνθήκες προφανούς ανάγκης και προκειμένου να βρει δουλειά ως καθαρίστρια, ενώ είχε τελειώσει μόνο την πέμπτη δημοτικού, εμφάνισε «χαρτί» ότι είχε τελειώσει και την έκτη”.
Έτσι ξεκινάει η ανακοίνωση της “Ελληνικής Ένωσης για τα δικαιώματα του ανθρώπου”, για την πολυσυζητημένη υπόθεση με την καθαρίστρια.
Και συνεχίζει:
«Η απόφαση δεν είναι απλώς απάνθρωπη. Είναι και ένα ακόμα κρούσμα, πολύ ενδεικτικό, μιας μόνιμης παθογένειας της ποινικής δικαιοσύνης: ουδέποτε εξ όσων γνωρίζουμε έχει ελεγχθεί δικαστής για υπερβολική αυστηρότητα, ενώ αυτό έχει συμβεί κατά κόρον για επιεικείς ή αθωωτικές αποφάσεις. Τούτο συμβαίνει συνήθως σε υποθέσεις που σχετίζονται με τους κατά καιρούς ηθικούς πανικούς, ιδιαίτερα δε σε υποθέσεις «διαφθοράς».
«Μία γυναίκα 53 ετών καταδικάστηκε σε 10 χρόνια κάθειρξη και φυλακίστηκε. Το έγκλημά της ήταν ότι, σε συνθήκες προφανούς ανάγκης και προκειμένου να βρει δουλειά ως καθαρίστρια, ενώ είχε τελειώσει μόνο την πέμπτη δημοτικού, εμφάνισε «χαρτί» ότι είχε τελειώσει και την έκτη”.
Έτσι ξεκινάει η ανακοίνωση της “Ελληνικής Ένωσης για τα δικαιώματα του ανθρώπου”, για την πολυσυζητημένη υπόθεση με την καθαρίστρια.
Και συνεχίζει:
«Η απόφαση δεν είναι απλώς απάνθρωπη. Είναι και ένα ακόμα κρούσμα, πολύ ενδεικτικό, μιας μόνιμης παθογένειας της ποινικής δικαιοσύνης: ουδέποτε εξ όσων γνωρίζουμε έχει ελεγχθεί δικαστής για υπερβολική αυστηρότητα, ενώ αυτό έχει συμβεί κατά κόρον για επιεικείς ή αθωωτικές αποφάσεις. Τούτο συμβαίνει συνήθως σε υποθέσεις που σχετίζονται με τους κατά καιρούς ηθικούς πανικούς, ιδιαίτερα δε σε υποθέσεις «διαφθοράς».
Στις υποθέσεις αυτές εφαρμόζεται, υπερβολικά συχνά, ο μετεμφυλιακός νόμος περί καταχραστών του δημοσίου. Ο νόμος 1608/1950, μεσαιωνικής νοοτροπίας, προέβλεπε αρχικά για πλείστα αδικήματα μόνο την ποινή του θανάτου, σήμερα ισόβια κάθειρξη.
Κατακρίνεται επί δεκαετίες, η ποινική θεωρία ομόφωνα ζητά την κατάργησή του, κατά καιρούς οι ηγεσίες του Υπουργείου Δικαιοσύνης και οι διαδοχικές επιτροπές για το νέο Ποινικό Κώδικα προσανατολίζονται προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά έως σήμερα ουδέν έχει γίνει, λόγω του φόβου του πολιτικού κόστους, μην τύχει και κατηγορηθεί κανείς ότι χαρίζεται στη διαφθορά. Και τούτο παρά το γεγονός ότι αυτός ο νόμος, ενώ ισχύει ήδη σχεδόν 70 χρόνια, μάλλον δεν έλυσε το πρόβλημα της διαφθοράς στην Ελλάδα.
Ο διορισμός στο δημόσιο με πλαστά ή ανακριβή πιστοποιητικά, ακόμα και ενός φτωχού ανθρώπου, ακόμα και σε θέση καθαρίστριας, είναι απολύτως λογικό να τιμωρείται. Αλλά τόσο ο ποινικός νόμος όσο και ο ποινικός δικαστής, από την απόφαση του οποίου κρίνεται η μοίρα ενός ανθρώπου, οφείλουν να σέβονται σε κάθε περίπτωση την αρχή της αναλογικότητας.
Θεμέλιο της τερατώδους ποινής που επιβλήθηκε στην καθαρίστρια φαίνεται πως ήταν η μεγάλη ζημία του Δημοσίου, που το δικαστήριο την εξίσωσε με τους μισθούς δύο δεκαετιών, όσο χρόνο δηλαδή αυτή η γυναίκα καθάριζε παιδικούς σταθμούς.Έλεος»!
