Οι εθελοντές-επιστημονικοί συνεργάτες του ΠΑΚΟΕ, πραγματοποίησαν συνολικά 51 δειγματοληψίες υδάτων στην ευρύτερη περιοχή της Βόρειας Εύβοιας, εκ των οποίων τα 39 δείγματα ήταν νερό ανθρώπινης κατανάλωσης, τα 8 θαλασσινό νερό και τα 4 από επιφανειακά νερά - Τα δείγματα πάρθηκαν από τις περιοχές Χαλκίδα, Αρτάκη, Καστέλλα, Ψαχνά, Μαντούδι, Λίμνη, Προκόπι (Άγιος Ιωάννης Ρώσσος) και τα Ναυπηγεία της Χαλκίδας στις 14-02-2022, τηρώντας όλα τα ισχύοντα πρωτόκολλα...Σε όλα τα δείγματα έγινε χημική ανάλυση (Χημικώς Καταναλισκόμενο Οξυγόνο, χρωμίου, νιτρικών, θειικών και φωσφορικών αλάτων), καθώς και μικροβιολογική ανάλυση (κολοβακτηρίδια, E. Coli, εντερόκοκκοι), στα πιστοποιημένα εργαστήρια του ΠΑΚΟΕ.
Πιο συγκεκριμένα, οι παράμετροι των χημικών αναλύσεων νερών ανθρώπινης κατανάλωσης βρέθηκαν εντός των επιτρεπτών ορίων σε όλες τις τοποθεσίες, με εξαίρεση το Εξασθενές Χρώμιο, όπου η τιμή του ξεπέρασε τα επιτρεπτά όρια, σύμφωνα, με την Οδηγία (ΕΕ) 2015/1787 (L260, 7.10.2015), για την ποιότητα του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης (ΚΥΑ)39381 Αρ. Φύλλου 32852, 19/09/2017, ενώ οι μικροβιολογικές αναλύσεις, για ορισμένα δείγματα στις περιοχές της Καστέλλας, των Ψαχνών, του Μαντουδίου, της Λίμνης και του Αγίου Ιωάννη του Ρώσσου, παρουσίασαν αυξημένες τιμές για όλες τις προαναφερόμενες παραμέτρους.
Τα αποτελέσματα των Χημικών αναλύσεων για το θαλασσινό νερό, κοντά στα Ναυπηγεία της Χαλκίδας, παρουσίασαν αυξημένη ένδειξη στα Φωσφορικά άλατα, καθώς και στο Χημικώς Καταναλισκόμενο Οξυγόνο. Οι μικροβιολογικές αναλύσεις βρέθηκαν σε όλους τους δείκτες.
Τέλος, τα αποτελέσματα των χημικών αναλύσεων από τα επιφανειακά νερά στις περιοχές Μαντούδι και Λίμνη είχαν υψηλό δείκτη στα Φωσφορικά και Θειικά άλατα, όπως ανεβασμένο ήταν και το Χημικώς Καταναλισκόμενο Οξυγόνο. Οι μικροβιολογικές αναλύσεις έδειξαν αυξημένο φορτίο στα Κολοβακτηρίδια, στην περιοχή του Μαντουδίου, δίπλα στο ποτάμι.
Η εγκληματική αδιαφορία των Υπεύθυνων Δημοτικών αρχών για την ποιότητα νερού ανθρώπινης κατανάλωσης αυξάνει τα κέρδη των εταιριών εμφιάλωσης νερού και αδειάζει τις τσέπες των κατοίκων...
Ο χάρτης της διαδρομής είχε σταθμούς σε πόλεις και χωριά, σε απόσταση 160 χιλιομέτρων. Με αφετηρία την περιοχή της Χαλκίδας μέχρι και τελευταίο προορισμό την πανέμορφη παραθαλάσσια κωμόπολη της Λίμνης που βρίσκεται στις δυτικές ακτές της Βόρειας Εύβοιας.
Οι επιστημονικοί συνεργάτες του ΠΑ.Κ.Ο.Ε. έκαναν υδροληψία σε θαλάσσια, πόσιμα και ποτάμια νερά. Ο εθελοντής-συνεργάτης και δημοσιογράφος, Γιάννης Ασδραχάς, μίλησε με κατοίκους από κάθε περιοχή του οδοιπορικού, για την ποιότητα του νερού που τους παρέχεται μέσω του δημόσιου και μερικές φορές δημόσιου δικτύου.
Τα αδιαμφισβήτητης αξίας συμπεράσματα από την υδροληψία και τη δημοσιογραφική έρευνα που πραγματοποίησε το ΠΑΚΟΕ έγιναν σε αστικά και μη, σημεία των περιοχών της Χαλκίδας, της Νέας Αρτάκης, της Καστέλας, των Ψαχνών, του Άγιου Ιωάννη του Ρώσου και της Λίμνης.
Όπως προκύπτει από έρευνα, που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα, «οι πωλήσεις εμφιαλωμένου νερού έφθασαν τα 141,89 εκατ. ευρώ, καταγράφοντας αύξηση 8,2% σε σχέση με το 2020». Τα αίτια αυτής της αύξησης ανακάλυψαν οι συνεργάτες του ΠΑ.Κ.Ο.Ε., κατά τη διάρκεια του οδοιπορικού στη Βόρεια Εύβοια.
Μόνο σε δύο σημεία οι κάτοικοι είπαν ότι εμπιστεύονται το νερό του δικτύου και το πίνουν άφοβα. Οι υπόλοιποι ξεδιψούν, όπως μας είπαν, με εμφιαλωμένο νερό ή νερό του δικτύου που έχει καθαριστεί από φίλτρα.
«Όχι δεν πίνω νερό της βρύσης, δεν κατεβαίνει με τίποτα» μας ανέφερε χωρίς περιστροφές ο Νικόλαος Λιάτης, κάτοικος Χαλκίδας που διατηρεί επιχείρηση με είδη αρτοποιίας και καφετέρια με επωνυμία «Baker Shop».
Αναγκάστηκε να εγκαταστήσει φίλτρα, όχι μόνο στο σπίτι του αλλά και στην επιχείρησή του. «’Έχω πολύ σοβαρό πρόβλημα με τη μηχανή του καφέ» μας είπε. «Η μηχανή βούλωνε από άλατα και βρωμιές, όπως πετραδάκια που περνάνε μέσα από το δίκτυο. Εγκατέστησα ένα σύστημα που έχει κόστος 400 ευρώ για να μπορέσω να δουλέψω»… Το φίλτρο, όπως πληροφορηθήκαμε, το αλλάζει η εταιρεία που το εγκατέστησε «τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα».
Όταν ρωτήσαμε από πότε σταμάτησε να πίνει νερό από το δίκτυο, η απάντησή που πήραμε ήταν χαρακτηριστική για το μέγεθος αλλά και την παλαιότητα του προβλήματος: «Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου».
Και σαν να μην έφτανε η κακή ποιότητα στο νερό ανθρώπινης κατανάλωσης, υπήρξε πρόβλημα και στην τροφοδοσία του. Έγινε διακοπή, χωρίς την επιβαλλόμενη ενημέρωση, με συνέπεια -κυριολεκτικά- να την πληρώσει ο καταστηματάρχης.
«Είχαμε και άλλα προβλήματα. Στη περιοχή έγιναν επισκευές στο δίκτυο από τον δήμο και χωρίς να μας ενημερώσουνε έγινε διακοπή του νερού. Όταν ήρθε ξανά η παροχή βούλωσαν σχεδόν αμέσως τα φίλτρα σε όλες τις βρύσες» μας ανέφερε.
Ο Γιάννης Βάσσος, που εργάζεται σε καφέ της Χαλκίδας, μας είπε: «Κατοικώ στην περιοχή Καράμπαμπα. Το νερό από το βρύση δεν το πίνω. Δεν έχω ενημερωθεί αν είναι καλό, αλλά δεν το προτιμώ. Πίνω εμφιαλωμένο από τη δεκαετία του 1990 μέχρι και σήμερα.
Παλιά ναι πίναμε από τη Βρύση αλλά από το 2000 βάλαμε φίλτρο. Κανένας σχεδόν δεν πίνει από τη βρύση έχει και μια ιδιαίτερη μυρωδιά ίσως από το πολύ χλώριο».
Βέβαια ανακαλύψαμε ότι υπάρχουν και εξαιρέσεις. Μία παρέα τριών συνταξιούχων, που απολάμβαναν κουβεντιάζοντας τον λιγοστό πρωινό ήλιο, μας είπαν σχεδόν με μία φωνή πως έπιναν πίνουν και θα πίνουν το νερό του δικτύου: «Μια ζωή το πίνουμε. Δεν έχουμε πάθει τίποτα το νερό μας μυρίζει λίγο αλλά είναι καλό».
Αντίθετα, η κυρία Ιωάννα που εργάζεται στο καφενείο όπου καθόταν η τριάδα των συνταξιούχων μας είπε πως «από πάντα δεν πίνω το νερό του δικτύου. Δεν πιστεύω ότι είναι βλαβερό για τον οργανισμό αλλά δεν μου αρέσει η γεύση του. Προτιμώ το εμφιαλωμένο λοιπόν».
Ο 60χρονος ιδιοκτήτης συνεργείου αυτοκινήτων, που συναντήσαμε έξω από την επιχείρηση του σε κεντρικό εμπορικό δρόμο της Χαλκίδας, μας είπε: «Στο σπίτι έχω φίλτρο. Αν διψάσω στη δουλειά πίνω από εμφιαλωμένο».
Η αιτία για την χαμηλή ποιότητα του νερού μας, όπως πιστεύει, είναι «στη παλαιότητα του δικτύου». Για το οποίο, πρόσθεσε ότι σε «κάποια σημεία του δικτύου είναι με αμίαντο».
Όμως, ισχυρίστηκε ότι, «δεν έχουμε ακούσει κανένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που να οφείλεται στο νερό. Όμως οι περισσότεροι έχουμε λάβει τα μέτρα τους. Προτιμούν να πίνουν νερό είτε εμφιαλωμένο, είτε από φίλτρο».
Νεαρός που εργάζονται ως διανομέας σε καφετέρια, από την οποία λάβαμε δείγματα, μας είπε ότι πίνει κατά διαστήματα το νερό και αυτό επειδή «έχει διαφορετική γεύση που πιστεύω ότι οφείλεται στο χλώριο αλλά είναι πόσιμο το νερό».
Συνάδελφός του, η μόνιμη κατοικία του οποίου, δεν είναι στην πόλη που εργάζεται- μας ανέφερε: «Στη Χαλκίδα πίνω μόνο εμφιαλωμένο νερό. Έχει μεγάλη διαφορά η γεύση από το νερό του δικτύου στο σπίτι μου».
Το ίδιο και η ιδιοκτήτρια που χρησιμοποιεί φίλτρο αλλά πίνει αν χρειαστεί από το δίκτυο, αποδίδοντας την στάση της στο γεγονός ότι το νερό της βρύσης «το έχουμε συνηθίσει».
Σύσσωμη μία παρέα σε καφέ που συναντήσαμε στη Χαλκίδα, -με ηλικιακή γκάμα από 30 μέχρι και 60 ετών-, μας είπε πως «το νερό δεν το πίνουμε, φίλτρο ή εμφιαλωμένο για να έχουμε την υγειά μας»
Δέκα χιλιόμετρα βόρεια της Χαλκίδας σταματήσαμε στη δεύτερη μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη της Εύβοιας, τη Νέα Αρτάκη. Η πόλη που ανήκει διοικητικά στο δήμο Χαλκιδέων και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει μόνιμο πληθυσμό 9.489 άτομα.
Στη πολυσύχναστη παραλία της πόλης οι ταβέρνες και τα εστιατόρια είναι διάσημα όχι μόνο στην Χαλκίδα και την Εύβοια αλλά και την Αθήνα. Πολλοί θαμώνες έχουν ξεκινήσει από την πρωτεύουσα με τη σκέψη να απολαύσουν τα ομολογουμένως νόστιμα θαλασσινά εδέσματα της περιοχής.
Όμως και στη Νέα Αρτάκη το νερό της βρύσης δεν το βάζουν οι κάτοικοι στο στόμα. Εργαζόμενος σε καφετέρια επί της παραλίας μας είπε ότι «το νερό του δικτύου το χρησιμοποιώ μόνο για την υγιεινή. Δεν το πίνω ποτέ. Πίνω μόνο εμφιαλωμένο. Το ίδιο κάνουν όλοι όσοι ξέρω φίλοι, γνωστοί και συγγενείς πίνουν νερό εμφιαλωμένο ή από φίλτρο».
Περαστικός κάτοικος της περιοχής ανέφερε ότι «πίνω εμφιαλωμένο νερό επειδή γενικότερα έτσι έχουμε μάθει από την παιδική μας ηλικία. Το νερό πιστεύω ότι είναι κατάλληλο αλλά εμένα προσωπικά δεν μου αρέσει η γεύση του».
Ένας εκ των ιδιοκτητών του μεζεδοπωλείου «Το Ψαράκι», στην παραλία, μας είπε: «Στο κατάστημα μου το νερό που χρησιμοποιώ καθαρίζεται από τα φίλτρα που έχω εγκαταστήσει. Το νερό που πίνω είναι εμφιαλωμένο είναι δική μου επιλογή. Από τους γονείς μου έμαθα ότι το νερό δεν είναι κατάλληλο για πόση».
Πέντε χιλιόμετρα παρακάτω συναντήσαμε την Καστέλα. Στον οικισμό ζουν 1.416 κάτοικοι και το νερό του δικτύου είναι ένα άλυτο πρόβλημα για όλους.
«Όχι» ήταν η πρώτη λέξη που μας έλεγαν όσοι ρωτήσαμε αν πίνουν το νερό της βρύσης. «Έχει μία γεύση περίεργη που δεν μπορώ να την προσδιορίσω» μας είπε σαραντάχρονος ιδιοκτήτης μικρής αγοράς και συνέχισε «Δεν μπορείς να το πιεί κανείς. Στην αρχή ήταν μικρό το χωριό και έφερναν νερό από την περιοχή της Στενής. Όταν το χωριό μεγάλωσε έγιναν γεωτρήσεις και χάλασε η ποιότητα του».
Από την πλευρά του ο Γιάννης Αποστόλου, μας είπε: «Δεν το πίνουμε το νερό. Εδώ σκάβουν τα μεταλλεύματα, όλοι πίνουμε εμφιαλωμένο. Η περιοχή είναι αγροτική έχει τα φυτοφάρμακα. Ο υδροφόρος ορίζοντας είναι χάλια.
Να κάνει κάποιος ένα θαύμα, να μας εγγυηθεί το νερό ότι το νερό είναι ασφαλές έστω και για μπάνιο. Πολλές φορές έχει μπει και λάσπη μέσα στο νερό, είναι εμφανές στο χρώμα του. Δεν λέω μετά τις πλημμύρες και τις βροχές»…Σε ένα παραδοσιακό καφενείο της Καστέλλας, ο ιδιοκτήτης μας επισήμανε: «Όλα τα μαγαζιά, αν ρωτήσεις, εδώ το νερό που δίνουμε στους πελάτες είναι από μπουκάλι».
Κάτοικος στο Μαντούδι, υποστήριξε ότι δεν έχει πρόβλημα αλλά παραδέχτηκε ότι –ουσιαστικά δεν γνωρίζει την ποιότητα του νερού, αφού- δεν έχουν γίνει μετρήσεις: «Πίνω νερό από την βρύση δεν αντιμετωπίζω κανένα πρόβλημα. Έγινε η μονάδα αποθείωσης και με αυτόν τον τρόπο κάπως έγινε και καλύτερη η ποιότητα του νερού. Βέβαια δεν έχουν γίνει ακόμα σχετικές μετρήσεις».
Πληροφορίες: ΠΑΚΟΕ
