Αποκαλύψεις που θα συζητηθούν στο EviaZoom.gr από τον πατέρα του 40χρονου Χαλκιδέου Γιάννη Παπαθανασάκη, ο οποίος ξαφνικά ανέβηκε με τις παντόφλες στην ταράτσα της πολυκατοικίας που διέμενε, επί της οδού Κωστή Παλαμά, στη Νέα Αρτάκη, και «βούτηξε» στο κενό το μοιραίο βράδυ της Τρίτης (12-07-2022)... (δείτε ΕΔΩ την προηγούμενη ανάρτηση για το θέμα που αποκάλυψε πρώτο το EviaZoom.gr)Ο Γιάννης Παπαθανασάκης ήταν ηλεκτρονικός στο επάγγελμα και επισκεύαζε από υπολογιστές μέχρι ψυγεία σε όλη την Χαλκίδα και όχι μόνο.
Ο 40χρονος Γιάννης Παπαθανασάκης:
Ο πατέρας του, Γιώργος Παπαθανασάκης, ο οποίος είναι 76 ετών και εργαζόταν για πολλά χρόνια στο Εμπορικό Ναυτικό, μίλησε αποκλειστικά στο EviaZoom.gr, λίγες μέρες μετά την τραγωδία, προχωρώντας σε λεπτομέρειες και αποκαλύψεις ακόμα και για τα όσα έγιναν την μοιραία μέρα που ο 40χρονος γιος του αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή του.
Όπως είπε χαρακτηριστικά:
«Ο Γιάννης ήταν αρραβωνιασμένος αλλά τον είχαν χ@σμ@νο στο τέλος, του διαλύσανε τον αρραβώνα και του κόστισε πάρα πολύ γιατί την αγαπούσε πολύ αυτή την κοπέλα, ένα αυτό, δεύτερον στην δουλειά του ήταν φιλότιμος και καλός και οι άλλοι τον εκμεταλλευόντουσαν και στο τέλος δεν τον πληρώνανε... Δεν κοιμότανε, έτρωγε ελάχιστα και έπινε καφέδες, κάπνιζε για να μπορέσει να αντέξει την πίεση και στο τέλος φτάσαμε εδώ που φτάσαμε... Μετά το έριξε και στο θεοτικό και όταν το ρίχνεις στο θεοτικό το πράγμα είναι "βράσε μέσα" Εγώ ήμουν στο Εμπορικό Ναυτικό και μου έκλεψαν την σύνταξη οι κυβερνώντες όλων των χρωμάτων και των ιδεολογιών... Ο Γιάννης ήταν πολύ καλός και δεν τον κατάλαβαν... Όταν άρχισε να έρχεται κοντά μου ήταν αργά πολύ...
Εκείνη την ημέρα που έγινε η τραγωδία ήμουν και εγώ στο σπίτι αλλά κοιμόμουνα, και επειδή δεν κοιμηθήκαμε την προηγούμενη βραδιά, είχα πέσει ξερός σε λήθαργο και δεν άκουσα τίποτα παρά μόνο τα χτυπήματα της αστυνομίας και σαλτάρισα σαν τον αλαφιασμένο λαγό αφού έφτασα στο Νοσοκομείο Χαλκίδας και δεν είχα ξυπνήσει ακόμα... Έμεινα αρκετή ώρα, έρχεται ο αστυνομικός και μου λέει "έγινε ένα ατύχημα", έρχεται μία γιατρός μου λέει "κάναμε ότι μπορούσαμε", λέω μπορώ να τον δω μου λέει "όχι" χωρίς να ξέρω το γιατί, και δεν τον έχω δει ακόμα, μόλις έρθει από το νεκροτομείο από την Αθήνα...
Και έχω και ένα σόι που έχει παπάδες και πολεμιστές παπάδες και μάρτυρες παπάδες... Εδώ βρήκανε στη τσάντα του μία καινούργια καινή διαθήκη και τους βίος των Αγίων και εικονίτσες και τέτοια που εγώ όταν πήγαινα στη θάλασσα και τα έβρισκα στη καμπίνα μου άνοιγα το φυλισφίρι και τα πέταγα στη θάλασσα, δεν είναι σώος με αυτό, αυτό είναι θάνατος, όταν πολεμάς για την ζωή σου, πολεμάς για την ζωή σου... Αρέσει δεν αρέσει τα λέω έτσι, έτσι τα έλεγα για όλα τα πράγματα... Και να είμαι εδώ δίπλα να πέσει λίγα μέτρα πιο εδώ από την ταράτσα και να μην ακούσω ούτε το ασθενοφόρο ούτε τα περιπολικά μόλις μου χτύπησαν την πόρτα ξύπνησα... Τίποτα δεν είδα τον είχαν πάρει, βρήκα μόνο τα συντρίμμια...», τονίζει ο Γιώργος Παπαθανασάκης.
«Δούλευε κανονικά, την ίδια μέρα τον είχα κατεβάσει εγώ στη Χαλκίδα και μετά με πήρε και τηλέφωνο και μου λέει δεν πήγα στη δουλειά γιατί με παρακολουθούνε κάτι αυτοκίνητα...»
Ο Γιώργος Παπαθανάσακης ανέφερε επίσης τα εξής για την μοιραία μέρα:
«Δούλευε κανονικά, την ίδια μέρα τον είχα κατεβάσει εγώ στη Χαλκίδα και είχε και τις φοβίες του και
τον πήγα εκεί που ήθελε να πάει στη δουλειά του και μάλιστα τον άφησα σε ένα μέρος που ήθελε και μετά με πήρε τηλέφωνο και τον βρήκα σε ένα άλλο μέρος και του λέω "πήγες στη δουλειά;" και μου λέει "'όχι γιατί με
παρακολουθούνε κάτι αυτοκίνητα". Και μετά τον πήγα τον άφησα, κανά μισάωρο ήτανε, έκανε μία διάγνωση σε κάτι μηχανήματα βρήκε την βλάβη λέει "θα πάρω αύριο υλικά από το κατάστημα "Δάσκαλος", τον πήρα και γυρίσαμε... Είχε ένα εργαστήριο και αυτό ήταν δεν μπόρεσε να γίνει γραφείο... τα γραφεία δεν έχουν τεχνίτες έχουν κοπρόσκυλα που δεν μπορούν να πληρώσουν το νοίκι τους...»
«Μετά μου λέει "δεν αισθάνομαι καλά" και τον πήγα στο Νοσοκομείο Χαλκίδας στα επείγοντα και δείξανε αδιαφορία και δεν τον κρατήσανε...»
Ο Γιώργος Παπαθανάσακης επισημαίνει επίσης τα εξής για την μοιραία μέρα:
«Μετά δεν ένιωσε καλά πήγαμε στο Νοσοκομείο Χαλκίδας από΄ κει ήταν καλύτερα και μετά το πράγμα στράβωσε. Πήγαμε στα επείγοντα περιστατικά, είχε αδυναμία, του πήραν την πίεση και το οξυγόνο. Εν τω μεταξύ το Νοσοκομείο να μην σου πω τι είναι, είναι να το πάρεις και καινούργιο καινούργιο... Ένιωσε καλύτερα και τον πήρα και φύγαμε και μετά έγινε αυτό που έγινε το βράδυ... Γιατί λέει δεν υπάρχει κρεβάτι να τον κρατήσω... Αν τον κρατούσανε πιθανώς κάτι να είχε γίνει... Δεν είναι μόνο η αδιαφορία που δείξανε, είναι ότι είναι και στενοκέφαλοι, μόνο επιστήμονες δεν είναι... Δεν τον κράτησαν, ρώτησε τους γιατί δεν τον κράτησαν εγώ δεν ξέρω... Δεν του πήραν αίμα, μόνο του βάλανε το πιεσόμετρο, κοιτάξανε το οξυγόνο και τίποτα άλλο... Και ρώτησα την γιατρό "μπορούμε να φύγουμε;" και λέει "αφού δεν σας διασωληνώσανε μπορείτε να φύγετε...", λες και ήμασταν καράβια για να κάνουμε μπόνκερ... Όσο καιρό ήμασταν στο σπίτι πρώτη φορά μου είπε να τον πάω στο Νοσοκομείο.
Μετά μαζί φύγαμε, μαζί ήρθαμε στο σπίτι, κάτσαμε φάγαμε μάλιστα ήπιαμε και μία μπύρα μαζί από τις λίγες φορές που πίνω καμιά μπυρίτσα. Την πήρε την δικιά του με το ποτήρι και πέσαμε για ύπνο. Την ήπιε την μπύρα γιατί βρήκα το ποτήρι την άλλη μέρα εδώ μαζί με το τασάκι με ένα σωρό γόπες... Αυτό ήταν... Και όταν ξύπνησα βιαίως και αγρίως, ξύπνησα με αυτό τον τρόπο να μην έχω τον Γιάννη, να είναι φευγάτος ο Γιάννης, να μην τον έχω δει από την Τρίτη το βράδυ... Τώρα όταν θα τον δω ελπίζω να έχω πάρει 3-4 χάπια για να το αντέξω... Και ξαφνικά χτυπάει η πόρτα βγήκα ελαφιασμένος και μου λέει ο αστυνομικός "ο γιος σου έπαθε κάποιο ατύχημα..." και του λέω "τι ατύχημα αφού πέσαμε να κοιμηθούμε..." Τι ατύχημα; δεν οδηγούσε ούτε αυτοκίνητο ούτε μοτοσικλέτα, ποδήλατο δεν είχαμε τι ατύχημα; Και μετά πήγαμε στο Νοσοκομείο Χαλκίδας, μέσα στο αυτοκίνητο ήμουν σε άλλο κόσμο εγώ. Ούτε ο αστυνομικός, ούτε η γιατρίνα μου είπαν ότι είχε πεθάνει. Απλά μου λέει μετά "είχε πάρα πολλά κατάγματα, το προσπαθήσαμε αλλά δεν τα καταφέραμε..."
Και οι γείτονες δεν άκουσαν τίποτα αφού κοιμόντουσαν οι άνθρωποι ελαφιασμένοι ήταν. Και μετά αφού δημοσιεύτηκε το θέμα ήρθαν άνθρωποι πολλοί, ξένος κόσμος και νέοι που δεν τους γνωρίζω και ρωτάγανε τι έγινε... Και μάλιστα ήρθαν οι άνθρωποι που είχαν αφήσει τις συσκευές τους και έχουν αρχίσει να έρχονται για να τις πάρουνε και δεν τους γνωρίζω τους ανθρώπους... Έχω κρατήσει λίστα τώρα, λέω όποιος έχει αφήσει τα πράγματα του να έρθει να τα πάρει με όνομα, επίθετο, ώρα και αντικείμενο... Ο Γιάννης δεν έφτιαχνε μόνο υπολογιστές, έφτιαχνε πλακέτες για ψυγεία, έφτιαχνε πλακέτες για πλυντήρια, για κλιματιστικά, τηλεοράσεις... Και κάποια εποχή εκεί στη Λιανή Άμμο έκανε όλα τα ηλεκτρολογικά... Όλα αυτά που είπα ανήκουν σε ένα βασικό ρόλο... Και ο αρραβώνας δεν τον διέλυσε του τον διαλύσανε, εκείνος αγαπούσε την κοπέλα, την είχε και στο τηλέφωνο του εκεί, είχε και πολλά άλλα που βρήκα εγώ μέσα στη τσάντα του, αναμνηστικά από παλιότερα τα κουβάλαγε μαζί του... Όλα αυτά συντέλεσαν να έχει μία ανισορροπία στο τέλος, δεν είσαι τελείως νορμάλ, θες να δουλέψεις άλλα σκέφτεσαι άλλα κάνεις, γιατί το σώμα το έχεις αδυνατίσει τελείως δεν είναι η ψυχή... Αυτά που δεν βλέπουμε παραδεχόμαστε και αυτά που βλέπουμε δεν τα παραδεχόμαστε... Αυτή είναι η αλήθεια λέω, γλυκιά, πικρή, ξινή... »
Ακούστε στο ΒΙΝΤΕΟ αναλυτικά τα όσα δήλωσε στο EviaZoom.gr:
