Δικαιοσύνη και «δικαιοσύνη»
«Mεταξυ της δικαιοσύνης και της απονομής της δικαιοσύνης υπάρχει μια άβυσσος που τις χωρίζει, έγραφε η Βρετανίδα φεμινίστρια Emmeline Pankhurst στην καμπή του περασμένου αιώνα. Σήμερα, πολλές δεκαετίες αργότερα, η ρήση αυτή όχι μόνο επιβεβαιώνεται αλλά ενισχύεται από μια σειρά σκανδαλωδών δικαστικων αποφάσεων που θέτουν σε αμφισβήτηση τον τρόπο με τον οποίο εφαρμόζεται το Δίκαιο σε αυτή τη χώρα. Το τελευταίο κρούσμα, η υπόθεση Λιγνάδη, έρχεται να προστεθεί σε πλήθος άλλες υποθέσεις που αποδεικνύουν ότι η δικαιοσύνη κάθε άλλο παρά τυφλή είναι…
Ο Λιγνάδης κρίθηκε ένοχος για δύο βιασμούς ανηλίκων αγοριών. Η απόφαση του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου για την αποφυλάκιση του λίγο μετά την πρωτόδικη καταδίκη του σε 12 χρόνια φυλάκιση προκαλεί εύλογα ερωτηματικά και αντιδράσεις.
Ανακριτής και Εισαγγελέας είχαν προφυλακίσει τον Λιγναδη ως κατηγορούμενο για βιασμούς καθώς έκριναν πως είναι πιθανό να εγκληματίσει ξανά. Τώρα που καταδικάστηκε, τον αφήνουν ελεύθερο. Εύλογες και οι αντιδράσεις. Εντός και εκτός δικαστικής αίθουσας.
Στο διαδίκτυο και στο δρόμο. Εκατοντάδες ήταν αυτοί που εξέφρασαν την αγανάκτησή τους για την απαράδεκτη αυτή απόφαση που προσβάλλει το «κοινό περί δικαίου αίσθημα». Όπως και την οργη τους για την «ταξική μεροληψία» της δικαιοσύνης.
Αν είσαι διάσημος, τη γλιτώνεις, ότι και αν κάνεις. Αν είσαι πλούσιος επίσης. Αν μάλιστα έχεις και ισχυρούς φίλους μπορείς να παραμείνεις ατιμώρητος… Και είναι η έλλειψη οποιουδήποτε ελέγχου που αποθρασσύνει τους ισχυρούς και κυβερνώντες…
Η αλήθεια όμως του ζητήματος παραμένει. Όσες «άκρες» και αν έχει κάποιος σε υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, – και μη μου πείτε πως ο συγκεκριμένος δεν έχει –, όσους υποστηρικτές και αν βρει σε «πετσωμενα» ΜΜΕ που στρογγυλεύουν «για το τίποτα» και κανονικοποιούν τις αποτρόπαιες πράξεις του, όποιον διάσημο ποινικολόγο και αν προσλάβει για να τον «γλιτώσει» με νομικά τερτίπια… η ουσία είναι μία. Η εκμετάλλευση των ονείρων των νέων παιδιών είναι καταδικαστέα. Ο βιασμός, και μάλιστα ανηλίκων, είναι έγκλημα, αποτρόπαιο και χυδαίο. Σε κάθε νομικό και αξιακό σύστημα.
Η υπεράσπιση της Ηθικής είναι βαθύτατα πολιτική. Ας μην αφήσουμε την οργή να γίνει απογοήτευση και παραίτηση. Ας την κάνουμε ποτάμι να πνίξει την αδικία και τη διαφθορά. Και μαζί όσους την ασκούν και την καλύπτουν».