Πέθανε ο Γιάννης Ιωαννίδης σε ηλικία 78 ετών έπειτα από μάχη με προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν τα τελευταία χρόνια...Ο «ξανθός» υπήρξε μία από τις κορυφαίες προσωπικότητες του ελληνικού μπάσκετ.
Ο αθλητικός κόσμος τον αγάπησε όσο κανέναν άλλον την δεκαετία του 1980 ως τον προπονητή που έχτισε τη σπουδαία ομάδα του Άρη Θεσσαλονίκης με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και τα άλλα παιδιά, ανοίγοντας τον δρόμο για τις μεγάλες επιτυχίες του ελληνικού μπάσκετ, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι πέρασε και από ομοσπονδιακός προπονητής δύο φορές (1980-1981 και 2002-2003).
Στην πολιτική, υπήρξε βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας από το 2004 μέχρι το 2015 και διετέλεσε Υφυπουργός «Πολιτισμού» στην δεύτερη κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή[3] και Υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού στη κυβέρνηση Αντώνη Σαμαρά.
Η κηδεία του θα γίνει στη Θέρμη της Θεσσαλονίκης την Παρασκευή (6/10, 17:00).
Ένα από τα περιστατικά με προπονητή τον Ιωαννίδη που έχει μείνει στην ιστορία...
Την ώρα του αγώνα η αδρεναλίνη και η ένταση ανεβαίνουν επικίνδυνα. Αυτό το ήξεραν καλά όσοι είχαν την τύχη να δουλέψουν με τον Γιάννη Ιωαννίδη, έναν άνθρωπο που δεν κρατιόταν όταν ήθελε να εκδηλωθεί και συχνά είχε ακραίες αντιδράσεις.
Μια από αυτές ήταν στον αγώνα του Ολυμπιακού με τη Μπένετον Τρεβίζο το 1994. Ο Γιώργος Σιγάλας καθόταν στον πάγκο όταν ο «Ξανθός» πλησίασε προς το μέρος του, του έψαλλε κάποια... γαλλικά και στη συνέχεια του πέταξε ένα μπουκάλι στο πρόσωπο!
Ο Σιγάλας έμεινε σαν... παγωτό να κοιτάζει τον προπονητή του που ήταν γνωστός για τα ξεσπάσματά του κατά τη διάρκεια του αγώνα.
ΒΙΝΤΕΟ: Κάποια χρόνια μετά, ο ίδιος σε συνέντευξή του στο ΕΘΝΟΣΠΟΡ εξομολογείται:
«Εκανα 3ο φάουλ στον Κούκοτς και με έβγαλε. Φώναζε σε μένα σε κάθε καλάθι της Μπενετόν και βλέποντας δίπλα του τα μπουκάλια, λέω στον Ελληνιάδη να τα απομακρύνει μην χτυπήσει κανείς. Με μια απότομη κίνησή του, χτυπάει ένα μπουκάλι που πέρασε ανάμεσα μας και με βρήκε σε ώμο και λαιμό! Τι να σκεφθώ; Αλλωστε δεν έγινε επίτηδες... Μόνο μια φορά μαλώσαμε. Οταν με άφησε, μαζί με τον Φασούλα, να πάω χαριστικά σε φιλικό της Μικτής Ευρώπης στο Τελ Αβίβ και όταν γύρισα, είχαμε ματς στο Ηράκλειο. Σερνόμουν, αλλά κερδίσαμε και στ' αποδυτήρια λογοφέραμε».
