Η πρεμιέρα του «Δράκουλα» στις αίθουσες των περισσότερων πολιτειών της Αμερικής συνέπεσε με την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, στις 14 Φεβρουαρίου του 1931...Ο «Δράκουλας» (1931) του Τοντ Μπράουνινγκ με τον Μπέλα Λουγκόζι στον ομώνυμο ρόλο παραμένει μια από τις θρυλικές ταινίες του αμερικανικού κινηματογράφου και της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ. Αποτέλεσε τη δεύτερη επίσημη κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Μπραμ Στόουκερ μία δεκαετία μετά το εξπρεσιονιστικό αριστούργημα «Νοσφεράτου, μια συμφωνία τρόμου» (1922) του Φ. Β. Μουρνάου.
Ελάχιστοι βέβαια γνωρίζουν πως η πρεμιέρα του «Δράκουλα» στις αίθουσες των περισσότερων πολιτειών της Αμερικής συνέπεσε με την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, στις 14 Φεβρουαρίου του 1931. Κι αυτό μόνο τυχαία δεν έγινε.
Οι παραγωγοί, βλέποντας πως η ταινία έκοψε 50.000 εισιτήρια με το που βγήκε μόνο στη Νέα Υόρκη δύο μέρες πριν, θεώρησαν έξυπνο μάρκετινγκ να αναδείξουν τον υφέρποντα ερωτισμό του απέθαντου βρικόλακα για τη Μίνα Σιούαρντ, το υποψήφιο θύμα του, εν είδει ενός γκόθικ ρομάντζου.
Το ίδιο στοιχείο θα αξιοποιούνταν και στην επόμενη κινηματογραφική εκδοχή του «Δράκουλα» (1958) με τον Κρίστοφερ Λι από τη βρετανική Hammer, ενώ θα έφτανε στο απόγειό του με το μπλοκμπάστερ του Φράνσις Φορντ Κόπολα (1992) όπου πρωταγωνιστούσαν ο Γκάρι Ολντμαν και η Γουαϊνόνα Ράιντερ.
Ολόκληρες ψυχαναλυτικές μελέτες έχουν γίνει για τον ερωτισμό που αναδείχθηκε από τη στιγμή που ο Μπέλα Λουγκόζι έσκυβε ως κόμης Δράκουλας πάνω από την κλίνη της Ελεν Τσάντλερ. Ενας Δράκουλας χωρίς κυνόδοντες που η δαγκωματιά του στον λαιμό της νέας γυναίκας ισοδυναμούσε με μίμηση ερωτικής πράξης. Δεν γνωρίζουμε ποια ζευγάρια επέλεξαν μια ταινία τρόμου για να γιορτάσουν την αγάπη τους εκείνη την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου του μακρινού 1931, πάντως είναι γνωστό πως πολλοί από τους χιλιάδες θεατές ένιωθαν δυσφορία κατά την προβολή και εγκατέλειπαν τις αίθουσες.
Για την ιστορία, μιας και για τον Μπέλα Λουγκόζι έχουν γραφτεί πολλά πράγματα, να πούμε ότι η Ελεν Τσάντλερ, η ηθοποιός που υποδύθηκε τη Μίνα, είχε πολύ άδοξο τέλος: παλεύοντας με τον αλκοολισμό, το 1950, στα 46 της χρόνια κάηκε στον ύπνο της από αναμμένο τσιγάρο και παραμορφώθηκε άσχημα. Συνέχισε τη μάχη της εναντίον της εξάρτησης της μέχρι το 1965, όταν και έφυγε από τη ζωή στα 59 της χρόνια.
