Του Γιάννη Ντάσκα...«Δείτε τη φωτογραφία του Προκόπη Παυλόπουλου μπροστά σε μνημείο γερμανικής θηριωδίας από την Κατοχή.
Υστερα ψάξτε να βρείτε παρόμοια φωτογραφία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Δεν θα βρείτε.
Υστερα ψάξτε να βρείτε παρόμοια φωτογραφία του “πουλέν”με το οποίο ο Κ.Μητσοτάκης αντικατάστησε το “δεξί χέρι” του Κωνσταντίνου Καραμανλή,τον Προκόπη Παυλόπουλο στην Προεδρία της Δημοκρατίας.
Θα βρείτε π.χ. μια φωτογραφία της στις 13 Δεκεμβρίου 2022,στα δυο χρόνια θητείας της στα Καλάβρυτα.
Ιδού η φωτογραφία:
Σε αυτή την εκδήλωση η κ.Σακελλαροπουλου έκανε την εξής λιτή δήλωση χωρίς ΜΙΑ(1)λέξη για τις γερμανικές αποζημιώσεις:
"Η σφαγή των Καλαβρύτων, στις 13 Δεκεμβρίου 1943, είναι ένα από τα αποτρόπαια εγκλήματα πολέμου της ναζιστικής Γερμανίας.
Μια ολοκληρωτική καταστροφή, για την οποία κανείς μέχρι σήμερα δεν λογοδότησε, ούτε τιμωρήθηκε. Ένα γεγονός που σημάδεψε οδυνηρά τη συλλογική μας μνήμη.
Τιμάμε τα μαρτυρικά θύματα, καθώς και όσους έμειναν πίσω, γέροντες, γυναίκες, παιδιά, και πάλεψαν για να ξαναχτίσουν τη ζωή τους μέσα στον τρόμο και την ερήμωση.
Δεν λησμονούμε και δεν εφησυχάζουμε. Είναι καθήκον και ηθική ευθύνη όλων μας".
Αυτή η φωτογραφία του Προκόπη Παυλόπουλου είναι από εκδήλωση μνήμης της γερμανικής θηριωδίας η οποία έγινε την παραμονή της 28ης Οκτωβρίου στον Καταρράκτη Αρτας.
Ακολούθησε νέα συνέντευξη του Προκόπη Παυλόπουλου στο ραδιόφωνο(Νιφλής-Στάθης) αν.ημερα της 28ης Οκτωβρίου και εκεί είπε τα εξής ειδικά και λεπτομερή για τις αποζημιώσεις τις οποίες το Συμβούλιο Οικονομικής Επιτροπής της Γαλλίας(κυβερνητικό όργανο)ανέβασε στα 576 δις(συνέντευξη Ντελπλά στην εφημερίδα L’ ECHO το 2014)ενώ η δική μας επιτροπή Καρακούση έκανε “εκπτωση” και την υπολόγισε με βάση τουλάχιστον 260 δις ευρώ.
Και τα δυο ποσά φτάνουμε για να δανείζουμε χώρες και όχι να δανειζόμαστε. Εκτός και αν τα δώσουμε για διαχείριση στο…Μητσοτακέϊκο.Τότε δεν φτάνουν ούτε για πέργκολα στη…Σαβοϊα!..
Εσείς ήδη έχετε δει τη ΜΙΑ(1)φράση που είπε η Αικατερίνη Σακελλαροπούλου στον επισκεπτόμενο απο χθες την Ελλάδα Γερμανό πρόεδρο Σταϊνμάϊερ για τις γερμανικές αποζημιώσεις. Οτι είναι ενεργές είπε με βάση και απόφαση του γερμανικού κοινοβουλίου χτυπώντας τα ματάκια της σαν μαθήτρια που λέει μια απαγορευμένη λέξη σε συμμαθήτριες στο δημοτικό…
Εκείνος της απάντησε ότι η νομική άποψη της Γερμανίας είναι ίδια.Οτι δεν υποχρεούται η Γερμανία σε αποζημιώσεις.Ακριβώς ίδια με την άποψη των Ναζί.
Και η μαθητριούλα σιώπησε.Είπε λέει και μια λέξη ο Κυριακος,ακριβώς ίδια και ασφαλής μαρτυρία ότι είχαν προσυμφωνήσει τα ίδια ώστε να μεταδίδονται και να παραμυθιάζουν τον κόσμο.
Τι έπρεπε να κάνουν και να πουν;
Ο,τι είπε ο κ.Παυλόπουλος προχθές.
Ιδού:
“…Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο Ιερής Μνήμης -και μακριά από κάθε λογική αντεκδίκησης, που είναι παντελώς ξένη σ’ εμάς, τους Έλληνες- εντάσσουμε και τις έναντι της Γερμανίας νόμιμες αξιώσεις μας για το κατοχικό δάνειο και τις εν γένει αποζημιώσεις της ναζιστικής θηριωδίας.
Α. Συνιστά πλέον κοινή πεποίθηση το ότι είναι η ίδια η έννοια της Διεθνούς και της Ευρωπαϊκής Νομιμότητας η οποία θεμελιώνει, στο ακέραιο, τις αξιώσεις της Ελλάδας ως προς το κατοχικό δάνειο και ως προς τις εν γένει αποζημιώσεις για τα θύματα και τις υλικές καταστροφές της ναζιστικής θηριωδίας. Και τούτο διότι η Δικαιοσύνη της Ιστορίας, προκειμένου το μήνυμα «Δεν ξεχνάμε, Ποτέ ξανά» να καταστεί πράξη, απαιτεί από τους θύτες να ολοκληρώσουν την «συγγνώμη» τους αποδίδοντας και στην Ελλάδα αυτό που δικαιωματικώς της ανήκει. Πράγμα που σημαίνει πως αν η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας εννοεί και αναγνωρίζει πλήρως τις ευθύνες της για το ναζιστικό παρελθόν της οφείλει, αμέσως, να πράξει έναντι της Ελλάδας εκείνο, το οποίο επιβάλλει τόσον η ιστορική διαδρομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και ο κοινός μας Ευρωπαϊκός Πολιτισμός, ιδίως δε ο κοινός μας Ευρωπαϊκός Νομικός Πολιτισμός.
Β. Και επ’ αυτού υπενθυμίζω τις βασικές μας θέσεις -που είναι και Εθνικές μας Θέσεις, αφότου συντελέσθηκαν τα εγκλήματα της ναζιστικής θηριωδίας κατά της Ελλάδας και του Ελληνικού Λαού- ως προς τις ως άνω αξιώσεις μας. Διευκρινίζεται, ευθύς εξ αρχής, ότι έχουμε να κάνουμε με δύο εντελώς διαφορετικά, από νομική έποψη, θέματα.
Ήτοι:
1. Πρώτον, με το κατοχικό δάνειο προς την Γερμανία, το οποίο συνήφθη υποχρεωτικώς –ορθότερα με καταναγκαστικό και εκβιαστικό τρόπο- μεταξύ της εγκάθετης κατοχικής κυβέρνησης και της Γερμανίας, προς συντήρηση των στρατευμάτων κατοχής. Εδώ πρόκειται, λοιπόν, από νομική σκοπιά για «ενοχή εκ συμβάσεως». Άρα, η αντίστοιχη εκ της συμβάσεως απαίτηση της Ελλάδας είναι ενδοσυμβατικής -και όχι αδικοπρακτικής- προέλευσης.
α) Σε αυτήν την απαίτηση προστίθενται ποσά, τα οποία προκύπτουν από συναφείς προς την δανειακή σύμβαση αιτίες, όπως είναι ιδίως οι τόκοι υπερημερίας λόγω μη έγκαιρης εξόφλησης.
β) Για την απαίτηση αυτή δεν τίθεται ούτε θέμα παραγραφής ούτε θέμα παραίτησης. Τίθεται μόνο ζήτημα συνολικού υπολογισμού της έως σήμερα. Ας σημειωθεί ότι η Ελληνική θέση γίνεται νομικώς τόσο περισσότερο ισχυρή, όσον η αποπληρωμή του δανείου είχε αρχίσει ήδη από την κατοχική περίοδο.
