Της Μαρίνας Λαβράνου... «Ο μύθος του "κράτους δικαίου" και της "ανεξάρτητης δικαιοσύνης".
Ολο το τελευταίο διάστημα η συζήτηση για τα Τέμπη έχει στο επίκεντρο και τη Δικαιοσύνη. Είτε από την πλευρά της κυβέρνησης της ΝΔ που έχει κάνει καραμέλα το "αφήστε τη Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της" και το "έχουμε εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη". Είτε από τα άλλα κόμματα που μιλάνε για κατευθυνόμενους δικαστές και πραγματογνώμονες, για το "κράτος δικαίου" που παραβιάζεται.
Ολοι βέβαια καταλήγουν στο ότι πρέπει να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη της κοινωνίας στους θεσμούς, να διαφυλαχτεί η "ανεξαρτησία της δικαιοσύνης". Φανερώνεται έτσι η πραγματική τους ανησυχία: Μη τυχόν και αποκαλυφθεί ποιον πραγματικά υπερασπίζεται διαχρονικά το "κράτος δικαίου", αλλά και ότι η δικαιοσύνη αποτελεί κομμάτι του, το "μακρύ χέρι" που από άλλο δρόμο συμβάλλει στη χειραγώγηση, στην υποταγή του λαού στους εκμεταλλευτές του.
Είναι η δικαιοσύνη που, ως τμήμα του αστικού κράτους, θα εφαρμόσει το νομοθετικό πλαίσιο που θωρακίζει το κέρδος, νομιμοποιεί το τσάκισμα των δικαιωμάτων, της ζωής του λαού και των παιδιών του. Τόσα χρόνια οι οργανώσεις των σιδηροδρομικών προειδοποιούσαν δημόσια, έστελναν εξώδικα για τις τεράστιες ελλείψεις, φτάνοντας ακόμα να πουν ότι "δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται, για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάνοντας διαπιστώσεις", και καμία εισαγγελική έρευνα δεν κινήθηκε.
Γιατί αυτή η δικαιοσύνη εφαρμόζει και ενισχύει με τις αποφάσεις της το νομοθετικό πλαίσιο του κράτους που διαμόρφωσαν και στήριξαν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις. Αυτά εφάρμοζε και εφαρμόζει η δικαιοσύνη: τους νόμους και τις κατευθύνσεις που υπηρετούν τον μεγάλο ένοχο και έτσι πάντοτε, αυτόν τον μεγάλο ένοχο συγκαλύπτει.
Αυτή η δικαιοσύνη:
Στο όνομα της "επιτάχυνσης" έχει διαμορφώσει ειδικά τμήματα για να "τρέχουν" οι υποθέσεις των επενδυτών. Ενώ, φυσικά, ούτε λόγος για οικογενειακά δικαστήρια, οι εργατικές δίκες για παράνομες απολύσεις αναβάλλονται για να δικαστούν μετά από 15 μήνες κ.ο.κ.
Ταυτόχρονα η δίκη για το Μάτι με 104 νεκρούς χρειάστηκε έξι χρόνια για να ολοκληρωθεί μόνο ο πρώτος βαθμός, η δίκη της Χρυσής Αυγής συνεχίζεται ακόμα στον δεύτερο βαθμό – δέκα χρόνια μετά την έναρξή της στον πρώτο. Αντίστοιχα, ήδη δυο χρόνια μετά το έγκλημα στα Τέμπη, ακόμα δεν έχουν αποδοθεί κατηγορίες σε βασικούς υπεύθυνους για το έγκλημα, βγαίνουν στο φως ηχητικά ντοκουμέντα, απουσιάζουν από τη δικογραφία χιλιάδες αρχεία και πάει λέγοντας.
Οργανώνει "πιλοτικές δίκες" με βάση τις παραπάνω κατευθύνσεις, τις ανάγκες και τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, με τα γνωστά αποτελέσματα: "Αέρα στα πανιά" των funds για να αρπάζουν τα σπίτια του λαού από την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, "όχι" από το Συμβούλιο της Επικρατείας για να πάρουν τα αναδρομικά που δικαιούνται δεκάδες χιλιάδες συνταξιούχοι από μη καταβληθέντα δώρα, επιδόματα και επικουρικές συντάξεις για την περίοδο 2012 – 2016, με βάση τον νόμο Κατρούγκαλου κ.ο.κ.
Δημιουργεί νέες φουρνιές δικαστών που από τη σχολή ακόμα εκπαιδεύονται να δικάζουν με κριτήριο τις παραπάνω κατευθύνσεις (τις αντοχές της οικονομίας, τη δημοσιονομική πειθαρχία, τα ματωμένα πλεονάσματα) και στη συνέχεια θα αξιολογούνται με βάση αυτές καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας τους.
Ενω, έχει συγκροτήσει και σώμα δικαστικών υπαλλήλων που ως "βοηθός δικαστή" με τα ίδια κριτήρια θα επεξεργάζεται, δηλαδή θα "φιλτράρει" τη νομολογία που θα δίνεται στον δικαστή για να μπορεί πιο γρήγορα να εκδίδει αποφάσεις. Διορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση με τη βούλα του Συντάγματος...
Απέναντι σε αυτή τη δικαιοσύνη, συνολικά το κράτος, τους νόμους και τις κυβερνήσεις του, μόνο το οργανωμένο εργατικό – λαϊκό κίνημα μπορεί να υπερασπιστεί τα θύματα και τις οικογένειές τους».
