
Η εφημερίδα αφού εξιστορεί τα όσα γίνονται, τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα που είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ δεν έπρεπε να είναι καθώς δεν έχει καμία σχέση με Ευρωπαϊκό Δημοκρατικό Κράτος, αποδεικνύοντας με στοιχεία, μαρτυρίες και γεγονότα, ότι πρόκειται απλά για ένα αδίστακτο διεφθαρμένο καθεστώς όπου η ελληνική κυβέρνηση και οι ελληνικές δικαστικές - εισαγγελικές αρχές, στήνουν διώξεις πολιτών, δημοσιογράφων και αφήνουν ατιμώρητους πολιτικούς, αστυνομικούς και κρατικούς αξιωματούχους, κ.α., ενώ, φιλοξένησε και δήλωση της Μαρίας Καρυστιανού, η οποία τόνισε μεταξύ άλλων:
«Άκουσα σε ένα ηχητικό την καλύτερη φίλη της κόρης μου, τη Φραντζέσκα, να της λέει “Μάρθη, θα πεθάνουμε, σ’ αγαπώ”. Λίγο αργότερα την άκουσα να λέει “δεν έχω οξυγόνο”. Για τρία φρικτά λεπτά, η Μάρθη ήταν ζωντανή μαζί με τη φίλη της μετά τη σύγκρουση... Αυτά τα ηχητικά ντοκουμέντα μας έδειξαν πως οι άνθρωποί μας δεν ήταν απλώς ζωντανοί. Είχαν τις αισθήσεις τους, μιλούσαν, αντιλαμβάνονταν τι συνέβαινε εκείνη την ώρα...
Ο κόσμος βγήκε στον δρόμο ζητώντας δικαιοσύνη, δεν έχει ξαναγίνει ποτέ κάτι τέτοιο στην Ελλάδα μετά τη χούντα... Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με απέραντη διαφθορά, παρακράτος και την δικαιοσύνη της Ελλάδας που συγκαλύπτει. Δεν περίμενα αν δεν το ζούσα ότι η διαφθορά θα ήταν τόσο μεγάλη. Το μόνο που ήθελα και θέλω είναι να αποδοθεί δικαιοσύνη, για να μη συμβεί ποτέ ξανά κάτι τέτοιο. Ξέρω ότι αυτό θα ήθελε και η κόρη μου. Αλλά αλίμονο δεν έχω αυταπάτες από την ελληνική δικαιοσύνη και δεν ελπίζω κάτι από αυτήν, όπως και το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων, γι΄αυτό και οι συγγενείς των θυμάτων έχουμε στραφεί από την πρώτη στιγμή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο...»